Was het een Duitse of Franse geschiedenis geweest, dan had het tragische leven van de oudste zoon van Willem van Oranje ongetwijfeld geleid tot tal van romans, epische gedichten en zangspelen in mineur. Die dan weer zouden zijn omgevormd tot televisieseries en musicals. Parken en pleinen zouden naar hem zijn vernoemd.
Maar in Nederland kennen we de geschiedenis slecht en calvinisten moeten niets van opera hebben. Bovendien is Filips Willem zijn hele leven katholiek gebleven en dat is hem met terugwerkende kracht heel lang kwalijk genomen.
Maar tragisch was het leven van Filips Willem (1544-1618), de oudste zoon van Willem van Oranje en zijn eerste vrouw Anna van Buren. Als jonge student in Leuven gevangen genomen en naar Spanje gevoerd. Daar vele jaren gegijzeld door zijn peter en naamgever, koning Filips II van Spanje. Hij probeerde tevergeefs terug te keren en in contact te treden met zijn vader en bekende broers Maurits en Frederik Hendrik..
In 1596, vele jaren na de moord op zijn vader en heel veel moeilijkheden later, werd hij weer toegelaten tot de Nederlanden. Maar hij heeft nooit meer zijn draai kunnen vinden. Alleen in Diest in de Zuidelijke Nederlanden kwam hij tot rust en daar is hij ook begraven.
Pas op zijn 46e trad hij in het huwelijk met Eleonora van Bourbon-Condé, een overgeschoten nicht van de Franse koning, een huwelijk dat kinderloos bleef.
Zelfs zijn dood was tragisch. Na een diner dat hem slecht was bekomen gaf een bediende hem een klysma, maar deed dat zo onhandig dat de darmwand beschadigd raakte. Enkele dagen later was hij dood.
Tijd voor een prachtige aria.