Er was eens een gelukkig gezin: pappa, officier van justitie; mamma, succesvol fotografe en zoontje. Mooi appartement in Amsterdam, atelier aan het water. Wat wil een mens nog meer? Een andere man. Want pats boem wordt zij verliefd op die ander: een advocaat van kwade zaken (maar dat weet ze nog niet). Hij is niet zo mooi als haar eigen man, nee, hij heeft een wat pafferig gezicht, is een stuk kleiner en kijkt altijd een beetje dromerig.
Het blijft niet bij een eenmalig overspel, het spel wordt voortgezet. Altijd heftig: zodra ze elkaar zien, zitten ze aan elkaar, gaan de kleren uit.
De minnaar is de advocaat én schoonzoon van een vastgoedhandelaar en – zoals iedereen weet – deugen die niet. En daar komt de verlaten echtgenoot achter. Enfin, er zijn nog veel meer verwikkelingen die eindigen in de rechtszaal, waar een schot word gelost en op het laatste moment nog een getuige komt opdagen die alles op zijn kop zet.
Vijftien miljoen mensen keken niet naar de uitzending van Overspel, de ‘psychologische thriller’ met grote sterren als Syvia Hoeks, Fedja van Huet, Kees Prins, Rifka Lodeizen en de dichter des vaderlands, Ramsey Nasr. Maar de kijkcijfers waren gunstig genoeg om te besluiten dat er een vervolg komt. Volgend jaar weer gezellig kijken naar het Overspel.
De eerste dubbele aflevering boeide mij enorm; ik keek met verbazing naar het gemak waarmee het verhaal werd neergezet. Goed gefilmd, mooie locaties vooral.
Maar naarmate het verhaal voortkabbelde, kon de thriller mij minder boeien. Misschien ben ik verwend dor het zien van uitstekende Scandinavische thrillers, misschien ben ik sowieso te kritisch, maar ik kreeg genoeg van Sylvia Hoeks die alleen maar verongelijkt kon kijken. De personages kwamen maar niet goed uit de verf, het waren er ook te veel om je met één van hen te kunnen identificeren. Er liepen zoveel verhaallijnen door elkaar dat het lastig werd de plot te volgen. Je moet als kijker mee willen gaan in het verhaal, het moet geloofwaardig zijn en daar had ik bij deze serie nogal eens moeite mee. Bovendien deugde geen van de hoofdpersonen. Je kon geen partij kiezen, iedereen deed wel iets wat merkwaardig, verdacht of gewoon slecht was.
Gewoon goed vond ik Kees Prins, die de in-en-in slechte onroerendgoedhandelaar Huub Couwenberg speelde. Hij was de enige geloofwaardige figuur in het verhaal, de huisschilder die is opgeklommen tot eigenaar van grote, dure panden.
Maar ondanks mijn kritiek doet het mij genoegen dat er weer Nederlands drama wordt gemaakt. Met vallen en opstaan wordt het nog wel eens wat. Ik heb heimwee naar Oud Geld. Daar zou ooit nog eens een vervolg op komen, maar ik heb er nooit meer iets over gehoord.
Kalfjes 
Idd Kees Prins draagt het geheel
dat er zo weinig eigen drama’s geproduceerd worden komt door de starheid van de zenders
die berust op een verzuiling van de publieke en de commercieele zenders qua doelgroepenbeleid
alleen bij rampen of inzamelingen slaat men de handen weleens ineen
allemaal hebben ze te weinig middelen om het goed te doen
samen zouden ze dat weinige in een behoorlijk fonds kunnen omzetten
vervolgens zou de serie over meerdere zenders kunnen lopen
de kijker zou dan vaker per week verwend kunnen worden
LikeLike
Goed dat er weer Nederlands drama word gemaakt.
Ook al heb ik deze serie niet gezien.
Wel een kijkje kunnen nemen dankzij dit stukje.
LikeLike
Flarden heb ik gezien.
Leek me wat traag maar niet slecht. Misschien maar eens laten downloaden en in 1 keer bekijken.
LikeLike
Met je kritiek ben ik het eens
LikeLike
Wellicht heb je niet goed begrepen waar het over ging.
Ovespel gaat hoe je voor altijd besmet bent door je verleden, wat je ook bedenkt.
Een van de allerbeste Nederlandse psychologische thrillers ooit.
Een tweede seizoen gaat het verhaal uitdiepen en het thema van het verleden dat als het zwaard van Damocles boven je hoofd hangt.
Geen ontkomen aan.
Alle hulde aan deze serie!
LikeLike
Ik heb erg genoten.
Dat trage heb ik absoluut geen moeite mee.
Het mooie is dat het laat zien hoe dun het is als je partij kiest.
En vraag is of het nodig is om je met iemand te kunnen identificeren.
Ik vond Kees Prins inderdaad erg goed!
Ook naar Ramsey Nasr mocht ik overigens graag kijken.
Wat me altijd tegenvalt van Nederlandstalige films is dat het geluid zo ontzettend slecht is en de dialogen vaak moeilijk te verstaan zijn. Ik begrijp nooit hoe dat kan..
LikeLike
Misschien komt het doordat NL series geen ondertiteling hebben…
LikeLike
Niet gevolgd. Kijk sowieso geen tv.
LikeLike
Gotsalmetruttenbollen! Als dit een “psychologische triller” is ga ik zelf nog trillen. Psychologie van de koude grond, warrige verhaal lijnen vol dead en loose ends, karakters die in simpelheid uit blinken, onwaarschijnlijke zwart wit tekening van peronen, een steedszwakker sscript dat totaal verzandt in niet erg waarsschijnlijke apotheose. Dat mens Iris van Hoegaarden totaal verkeerd getypecast, een schoolmeisje met net ontloken borsten, een ssjaggerijnwijnkop type geschikt voor de MMS.
Ik had van Jezzebel een net wat scherper kritiek verwacht
LikeLike
@Fred, sorry man, can not do.
Ik heb Overspel hoog zitten.
Prachtig hoe het verleden steeds de schaduw over het heden wierp.
Elsie (dochter van de slechterik, die niets met het milieu te maken wil hebben, haar eigen restaurantje begint, op het punt van faillisement, haar man pompt er geheimgeld van haar vader in, wat ze nou net niet zou hebben aangenomen, haar zoon op een nippertje na met een dolkstoot bijna verliest dankzij Big Papa) maar als het er op aankomt, uiteindelijk toch naar het pistool grijpt.
Voor een outsider van het criminele milieu is het zo gemakkelijk nog niet aan een gun te komen.
Elsie neemt het ‘lid van bestuur en operationele zaken’ in de arm… want hij… en zo.
Het is werkelijk fabuleus hoe knap alles in elkaar zit.
Godzaljetruttebollen, maar hier kan ik nog wel even over rollebollen.
Hoogstandje van het Nederlandse drama!
Toegegeven, het eind was wat slap, maar volgend seizoen lig ik weer met spanning op de nieuwe ontwikkelingen en verdieping te wachten.
.
LikeLike
Vooral de slot fase van Overspel is totaal ongeloofwaardig. De vastgoed tycoon die niet weet of ie wel of niet naaar België gaat moet een inkeer suggeren. De bewijslast tegen de verdachte is -ook zonder alibi- uiterst dun. De getapte telefoongesprekken? Het is de vraag of die na verloop van de geldende tijd in de procedure ingebracht zouden mogen. Het paranoïde schizofrene recherche lid van het afluisterteam lijdt aan neukddrang en wil mevrouw Iris Hoegaaarden bespringen en levert geheime informatie . Voor mij de vraag of de rechtercommisaris deze deus ex machina in de procedure toe laat.
Het lid van de raad van bestuur? De onderneming van de vastgoed ontwikkelaar lijkt op een zaakje waar slechts enkelen bij betrokken waren dus een ondernemingsraad of raad van bestuur zal niet van toepassing zijn.
Het pistoolschot in de rechtszaal is overbodig en omwille van de dramatiek in het script ingelast. De onder ede staande Iris Hoegaarden heeft in het drama een ontlastende verklaring als zij gehoord wordt, een verklaring die in principe al genoeg zou zijn om de verdachte vrrij te pleiten en zou in werkelijkheid genoegdoening zijn voor Elsie die haar mannetje terug wil. Het pistoolschot is ontleend aan een Duits proces tegen eeen kindermoordenaar die werd dood geschoten door de moeder in de rechtszaal. gesuggereerd wordt in de apotheose dat Elsie er met een korte straf van af zal komen. O ja? Een moord aanslag met voorbedachte rade, verboden wapenbezit en minachting van de rechtbank zal haar ten laste worden gelegd. Daar helpt geen Mr. Moscowitz, Boone, Spong of Anker aan.
Buiten het criminele circuit niet aan een wapen te komen? Onjuist. Via de horeca is het simpel. Zelfs voor mij als brave borst. Via het bodybuilding gebeuren was het in de jaren 80 mogelijk om een moord in opdracht voor 7000,- te laten plegen. Mr. R. te L. raadde mij dit niet aan en schatte een veeroordeling op een 12 jaar. Ik heb er toen van af gezien.
LikeLike
@Fred, jij en ik kijken toch heel anders naar zo’n serie.
Wat kunnen mij die technische details, die wel of niet kunnen, schelen.
Vond het gegeven machtig mooi dat twee hanige mannen in het midden van hun geldingsdrang (gezin, carrière) in the prime van hun leven tegenover elkaar komen te staan en beslissingen nemen uit ‘liefde’ (welke vormen die ook aanneemt).
Die officier van justitie, Pepijn, was nog een behoorlijk smerig mannetje met zijn manipulaties.
De serie vertelde me ook iets over de geilbaards die voor luistervink spelen bij justitie. De scene met de usb-stick was shocking, vond ik. Uiteindelijk was de ‘gewone man’ toch niet zo slecht als je vreesde dat hij zou zijn. Hij vroeg er Iris’ lichaam niet voor terug en vergreep zich ook niet aan haar, hoewel hij haar wel de sleutel gaf om haar man te vernietigen.
Maar een Elsie die ook op een cruciaal punt in haar leven is aanbeland en alles dreigt te verliezen, grijpt toch terug naar waar ze mee is opgegroeid en omringd; criminaliteit. Ze schakelt de klusjesman van louche praktijken in. In mijn milieu zou ik niet weten hoe je aan een wapen moet komen, ik kom niet in sportscholen of kroegen. En Elsie ook niet, ze heeft een restaurant, maar als er druk op de ketel staat, grijpt ze toch de gemakkelijjke oplossing; de fallus van haar vader.
Weer- -ga- -loos.
LikeLike
Het eindigde inderdaad net zo lullig als de Eetclub en The Loft. Onmogelijke if uiterst voorspelbare plots. dat zal ook wel het moeilijkste gedeelte zijn van het schrijven van een (soort) thriller. Toch een mooie serie (vond mijn vrouw…).
LikeLike
O,O,O, Oooooh, niet in sportscholen en kroegen komen, die horen bij elkaar en sterken de uitwendige een inwendige mens plus het verbaal vermogen.
De ambtenaar in de serie Overspel die een USB stick met info buiten de officier van justitie op straat gooit overtreedt zijn bevoegdheden, hoe nobel een en ander de kijker voor geschoteld wordt.
Jouw milieu is klaarblijkelijk enger begrensd dan het mijne. Ik zou niet graag met je ruilen alhoewel Zandvoort vol ex-criminelen, dames van een twijfelachtige moraal, ex-NSB-ers, patsers en proleten zit waar onder ik me goed thuis zou voelen.
In de praktijk was Pepijn als officier van justitie weg gekomen met zijn manipulatie. Er zijn hoge jurdische ambtenaren met pedo neigingen en heel wat ernstiger feiten weg gepromoveerd naar betere posities.
LikeLike
Ojee wat hier allemaal boven staat ga ik later maar eens lezen.
Het risico bestaat dat ik wellicht per ongeluk iets herhaal.
Net als Vuurzee (van dezelfde maker) niet slecht voor Nederlandse begrippen inderdaad.
Het mankeert inderdaad altijd aan een scenario wat men in ieder buitenland beter kan maken dan hier (uitgezonderd misschien Belgie). Er hadden zeker twee of drie afleveringen uitgesneden kunnen worden die niks deden dan de kijker bezighouden of verhaalllijnen opklopten die aan de essentie van de inhoud niks toevoegden. Ik noem één voorbeeldje. Als je in aflevering drie al dreigt dat de kleindochter haar opa gaat verraden dan kan je de spanning daarvan niet straffeloos 10 afleveringen laten doorwerken want dan geloof je daar natuurlijk niet meer in. En dat dan afronden met een blik van verstandhouding met het gemolesteerde vriendinnetje wat er dan in de slotaflevering in het spitsuur van de ontknoping nog even tussen is gefrommeld.
Desondanks alle afleveringen gevolgd (net als bij Vuurzee). En dat is al heel wat.
Vriendelijke groet,
Simen Vrederat
LikeLike
Pingback: heerlijke herfst | dickblogt