Opeens hoor je dat iedereen het doet. Scrabble op de mobiele telefoon of tablet. Wordfeud heet het. Ik dacht eerst dat ik Wortfreud’ verstond = vreugde aan het woord; maar het was natuurlijk geen Duits, maar een Engel begrip, uit te spreken als [wurdfjeudh] feud betekent zoiets als onenigheid. Ruzie over woorden. En dat krijg je al gauw als je aan het scrabbelen bent. Wat mag wel en wat mag niet?
Wij hadden vroeger naast het scrabblespel de dikke Van Dale liggen, dat was duidelijk alles wat er in stond mocht je leggen, ook vieze worden, al vond mijn pleegmoeder dat dat niet kon.

Maar de regels van Wordfeud zijn nog lang niet volmaakt. Alleen de lijst van het Open Taal woordenboek telt, en voor het Nederlands is die lijst nog lang niet volledig.
Je ziet het mensen in de trein doen, in het café. Echtparen krijgen ruzie omdat de een liever haar/zijn smartphone mee naar bed neemt en maar door blijft wordfeuden in plaats van te luisteren naar wat de ander te vertellen heeft. Youp van ’t Hek had het er over in zijn oudejaarsconference, al ontging dat heel veel mensen omdat hij zo onduidelijk sprak.

Ik ben het maar eens gaan uitproberen op mijn iPad. Je begint mensen uit te nodigen en voor je het weet speel je drie, vier spelen tegelijk. Maar omdat iedereen de tijd neemt, kan het soms uren duren voor een volgend woord is gelegd. Of dagen. Ik krijg rare onhandige letters als een X en een Q.  Gelukkig kan je op internet makkelijk lijsten vinden van woorden die zijn toegestaan met die letters, en ik zie tot mijn verbazing dat hex wel en woord is, maar sex weer niet. Wel sexy en seks. Als ik echt wil doorzetten moet ik die lijsten uitprinten en uit mijn hoofd leren. Mijn iPad klingelt als iemand en zet heeft gedaan en ik weer aan de beurt ben. Ook als ik heel andere dingen doe, hou ik mijn tablet in de gaten, het leidt me af, houdt me bezig. Bij twee van de drie spelen sta ik voor, tegen Rieanne sta ik behoorlijk achter. Ik begin al behoorlijk verslaafd te raken. Er is nog maar een oplossing: dat hele Wordfeud deleten.