Nooit meer gelezen – Willy Corsari

Te oud voor kinderboeken en nog te onervaren voor de ‘echte’ literatuur zocht ik in de boekenkasten van mijn ooms en tantes naar leesvoer. En zo vond ik tijdens regenachtig vakanties de Willy Corsari Omnibus met maar liefst drie romans.

Dat waren boeken over het èchte leven, spannend verteld, makkelijk te lezen. Dat smaakte naar meer. Ik werd een Willy Corsari fan.

Haar populariteit was toen, eind jaren vijftig, al over het hoogtepunt heen. En nu is haar werk alleen nog maar tweedehands te koop, zelfs in de bibliotheken kom je haar boeken nog maar zelden tegen.

Toch was ze een gevierd schrijfster in de jaren dertig, veertig en vijftig. Ze schreef romans, verhalen en een detectivereeks à la Aghata Christie, maar ook liedteksten en hoorspelen. Ze vertaalde Camus De Pest.
Haar roman Die van ons werd in 1946 uitgegeven door de Bezige Bij en besproken als een grote literaire verzetsroman. De eerste jaren na de oorlog verdiende Corsari voor de uitgeverij het geld om experimentele schrijvers en dichters te kunnen publiceren. Niet veel later werd ze aan de kant gezet, als ‘verteller’ hoorde ze niet meer thuis bij de Bezige Bij.

Eind jaren tachtig heb ik haar eens geïnterviewd, ze was toen al bijna vergeten en woonde in een flat in Amstelveen. Ze keek vooral teleurgesteld terug op haar rijke leven. Ze had zoveel meegemaakt, ze had als chansonnière opgetreden met Louis Davids en Jean-Louis Pisuisse, gewerkt in Berlijn, in Surabaya. Ze had als schrijfster enorme oplagen bereikt was bijzonder populair in Scandinavië. Maar de literaire kritiek deed haar af als een schrijver van het tweede of zelfs derde plan en dat stak haar nog steeds.

Ik heb indertijd genoten van Schip zonder haven, dat zich afspeelt in Antwerpen in de jaren na de Eerste Wereldoorlog en dat een schril licht werpt op de tegenstelingen die waren ontstaan tussen de Vlamingen die de Duitsers hadden gesteund en de franskiljons, de elitaire Frans sprekende bovenlaag. De man die niet mocht terugkeren uit 1947, heb ik vele malen herlezen, een spannende roman over verzet en verraad.

Als ik de boeken van Willy Corsari nu nog eens inkijk, zie ik wel dat er stilistisch veel op aan te merken valt. Ze zijn voor nu erg traag en hebben te soms weinig diepgang. Maar haar beste boeken verdienen het niet om vergeten te worden.

Willy Corsari (pseudoniem van Wilhelmina Angela Douwes – Schmidt)
* Brussel 1897 – † Amstelveen 1998. 

Over Wllm Kalb

schrijver, lezer, docent - focus: taal, geschiedenis, fotografie, Duits(land), muziek en films uit de jaren '20 - '50
Dit bericht werd geplaatst in Feiten en meningen en getagged met , , , , , , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

6 reacties op Nooit meer gelezen – Willy Corsari

  1. berternste zegt:

    Dank voor deze bijdrage. Ik ga haar werk ook eens herlezen. Ik hoor bij de mensen, die vinden dat er niets mis is met de ‘verhalenvertellers’.

    Like

  2. Marja zegt:

    Interessant onderwerp. Ik heb wel veel van haar gelezen, maar was het bijna vergeten. Ga toch nog eens een boekje van haar zoeken.

    Like

  3. HDJ Vidajo zegt:

    De enorme rust in ‘oude’ boeken is erg opvallend. Leni Saris is ook naar moderne begrippen niet vooruit te branden en er raakt niemand verslaafd of in de ban van een loverboy. Toch lazen velen het, waarschijnlijk uit gebrek aan ervaring met prikkels uit de huidige leefomgeving.

    Like

  4. berternste zegt:

    Inmiddels Die van ons van Willy Corsari gelezen. Herkenning voor wat betreft de sfeer van de jaren veertig / vijftig, die je ook tegen komt in andere literatuur over het verzet tijdens de tweede wereldoorlog. Ik vond het boek niet overal even goed. Zoals je schrijft ontbreekt er wel wat diepgang aan karakters en handeling. Wel een goed tijdsbeeld.

    Nu lees ik Een express stopte van haar, een detectiveroman. Leuk om te lezen.

    Like

  5. lyda zegt:

    ja, ook ik heb veel van Corsari gelezen. Alhoewel mogelijk traag, vind ik toch wel dat zij diepgang heeft. Daarnaast lees ik graag over de tijd dat in het variatee leven (en daar weet zij wel degelijk veel van begin vorige eeuw,dierenmishandeling en belabberde omstandigheden voor de artiesten, de geur van sminck komt je tegemoet en de affaires zijn niet van de lucht. (Gabriella
    sidonie Colette in Frankrijk schreef daaromtrent hetzelfde).Nummers, Isabelle, Charles en Charlotte, Deze ene voorstelling enz.veel drama. Het was denk ik ook een harde tijd voor mensen in dat leven.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s