Hier in de Randstad kennen we maar weinig zangers en zangeressen uit Duitsland. Zeker niet de Liedermacher die geen makkelijk in het gehoor liggende songs schrijven, maar die de vertolkers zijn van intelligente teksten. Duitse chansons zou je ze kunnen noemen.
Al meer dan twintig jaar treedt Georgette Dee op, een androgyne persoonlijkheid, iemand van wie het helemaal niet belangrijk is of het gaat om een man of een vrouw, het is een Künstler. Zonder pruik, opgeplakte wimpers of nepborsten, zonder stilettohakken, wel in een soort jurk maar vooral met een indringende, doorrookte stem.
Georgette zingt en rijgt haar Lieder aan elkaar met scherpe, vaak provocerende teksten. Hoewel mijn Duits echt goed is, heb ik moeite om alles in een keer te volgen, zo rap gaat het. Ik volg de diseuse Dee al meer dan twintig jaar en geniet nog steeds van haar spetterende optredens, vooral als ze begeleid wordt door haar vaste componist en pianist Terry Truck.

Duitsland kent een lange traditie van androgyne kunstenaars. Het was Marlène Dietrich die al ver voor de oorlog voor het eerst optrad in een rokkostuum. In de jaren twintig, die goldenen Zwanziger,  bloeide in Berlijn het literaire cabaret, met optredens van intrigerende Interpreten, van wie lang niet altijd vast stond dat het mannen of vrouwen waren, dat was ook niet belangrijk.
Nu is in iedere grote stad nog wel ergens wel een travestietheater te vinden, vaak vol opgedirkte nichten, met veel drank en optredens van drag queens die Zarah Leander of Liza Minelli imiteren.  Maar het publiek blijft weg, de gloriedagen zijn allang voorbij.

Georgette Dee is van een andere klasse. Ze speelde in films en wordt ook nog steeds gevraagd als actrice in grote theaters in Berlijn en Wenen, ze zong in Olympia in Parijs. Georgette Dee is een ster, die je vooral moet zién optreden. Altijd met een sigaret en een glas Sekt in de hand. Maar luister vooral ook naar Georgette Dee.