zelfportret Charey Toorop, hoedje met voile, 1938
Je ziet ze nooit meer, maar vijftig jaar geleden was het nog heel gewoon. Een dame droeg een hoed met een voile, een dun, doorzichtig doekje, soms versierd met stippen. Volkomen functieloos, zuiver als versiering, of zat er toch meer achter?
In de hele discussie over het verbieden van de boerka heb ik dat aspect gemist: de geheimzinnigheid van de vrouw, de vrouw die niet meteen alles toont, maar wat te raden over wil laten. Dat moet toch wel de ware bedoeling zijn van de voile, van de hoofddoek en de boerka.
Ze waren al lang bekend als rouwsluier. Aan het graf droegen vrouwen door de eeuwen heen een zwarte doorzichtige doek voor hun gezicht, die ze soms terugsloegen als ze het kerkhof verlieten. Over de betekenis van die sluier zijn boeken vol geschreven.
Aan het eind van de 19e eeuw maakte de voile zijn opwachting in de mode van alledag, toen de hoeden niet groot en gek genoeg konden zijn. Voiles werden nog gedragen tot het begin van de jaren zestig, een hoed met een voile was chique, modieus. Ik herinner mijn moeder nog met een hoedje met voile en hoe lastig dat was als je haar een afscheidskusje wilde geven.
Toen alles veranderde in de jaren zestig verdween ook de voile. Maar wie weet komt die nog eens terug.
Kalfjes 
kont…
een freudiaanse verspreking:)
je hebt dat aspect gemist
omdat de discussie over de burka een politieke was
en geen maatschappelijke
de voile kent de arabische vrouw ook in de vorm
van de doorzichtige sluier die haar mond of ook haar neus bedekt
heel erotisch, als je beseft dat veel vrouwen onder die sluier
rode lippenstift dragen:)
LikeLike
Mijn trouwjurk in 1975 had nog een sluier. Na het jawoord mocht die pas naar achteren worden geslagen.
LikeLike
Vroeg of laat komt alles terug, maar ik vind het een truttenmode…
LikeLike
OEH… wat oogt ze zuur, die Charley, je zou willen wegkruipen.
LikeLike
Mijn moeder droeg er ook 1 bij haar trouwen, bij een strak mantelpak. Heel stijlvol!
Weet niet of ze dat uit praktische overwegingen deed of omdat ik in aantocht was.
‘Een moetje’ heette dat in die tijd.
Bruidsjurken heb ik altijd lelijk gevonden, ik zou me er belachelijk in voelen.
LikeLike
De boerka lijkt me niet om iets te raden over te laten maar veeleer om goed te verbergen. Mooi geschreven stukje.
LikeLike
WAT?
LikeLike
Wat, wat?
LikeLike