Nu we steeds minder spreekwoorden, uitdrukkingen en gezegden gebruiken, verdwijnen bekende klanken en woorden uit het verleden. Laatst horde ik opeens weer: “En nu als de wiedeweerga aan het werk”. Dat is er zo een.
Het klinkt zo lekker. Door de alliteratie is het bijna een gedicht, zoiets als ‘ozewiezewoze’.

Nooit geweten wat het precies betekent. Zoiets ‘als de bliksem’ > direct, nu meteen.  OnzeTaal.nl, een heerlijke site waarop je heel veel kunt vinden, geeft aan dat ‘wiede’ een versterkend voorvoegsel is, zoiets als ‘bere’ in beregoed, of ‘loei’ in loeihard. Dat deel heeft verder geen echte betekenis.

‘weerga’ kennen we ook uit uitdrukkingen al ‘dat heeft z’n weerga niet’,  of ‘weergaloos’ en ook: ‘zijn weerga vinden’.

Van Dale geeft aan dat de term weerga al in de 14^e eeuw is opgetekend. Het woord heeft verschillende betekenissen.  1. Iets wat overeenkomt, het gelijke: ‘Rubens vindt in Van Dijk zijn weerga’ 2. Als krachtterm, zoiets als donders, duivels: ‘loop naar de weerga!’ (nooit gehoord) ‘de weerga zal je halen!’ (idem). Het WNT verwijst ook naar weerlicht (bliksem). Dus: zo snel als de bliksem.

Zo nu als de wiedeweerga naar buiten het is veel te mooi weer om me bezig te houden met dat geneuzel.