Vanochtend moest ik mijn voicemailbericht opnieuw inspreken. Een lastig karwei vind ik dat altijd. Gelukkig is het mogelijk jezelf te beluisteren voordat de opname definitief wordt. Ik heb het drie keer overgedaan voordat het in orde was. Niet te snel, niet onduidelijk, geen woordjes vergeten. De tijd van grappige berichten met muziekjes is gelukkig voorbij. Het moet nu allemaal zakelijk en direct.

Het inspreken van een boodschap op het antwoordapparaat is voor sommigen ook nog steeds lastig. Ze denken jou aan de lijn te krijgen, maar er komt iets technisch, een antwoordapparaat. Daar schrikken ze van. Een vriend van mij spreekt of helemaal niets in of hij aarzelt zo lang dat na een stilte nog wat gehakkel klinkt, maar dan weet ik al dat het Ruud is.

Een oud-collega van me heeft haar studenten eens een lastige opdracht gegeven. Ze moesten het onderwerp van het artikel waar ze de komende weken aan zouden werken aan haar doorgeven met een korte toelichting. Ze moesten haar antwoordapparaat bellen en kregen een minuut. Dat viel niet mee. De collega liet de opnamen in de klas horen en de studenten schaamden zich voor hun eigen gestuntel. Kort en bondig formuleren valt niet mee. Zeker als je niet echt overtuigd bent van je onderwerpkeuze. Eerst goed nadenken en dan veel oefenen, telkens opnieuw. Maar studenten zijn daar vaak te ongeduldig voor.