Vandaag en morgen mogen we twee dagen lang het Pinksterfeest vieren. Als kind begreep ik er niets van en ook nu nog kan ik me weinig voorstellen bij het uitstorten van de Heilige Geest. Ook de commercie heeft er nooit vat op gekregen, er zijn geen pinksteretalages, geen pinksterdiners, geen pinksterservetjes. En we hoeven niet naar de Pinkster Passion te luisteren.

Op de zondagsschool hoorden we van dat wonderlijke verhaal: de discipelen waren bij elkaar gekomen, droevig omdat Jezus hen nu echt had verhalen. Het begon opeens hard te waaien, de ramen klapperden open, er kwam vuur naar binnen. Er ontstond geen brand, maar het vuur vormde tongen boven de hoofden van de aanwezigen, ze raakten begeesterd, spraken in tongen en verspreidden vervolgens het evangelie, geïnspireerd door die Heilige Geest die was uitgestort.

Bij ‘storten’ moet ik altijd denken aan een stortregen of de vuilstort. Heftige zaken. God heeft zich flink uitgeleefd. Maar je kunt natuurlijk ook geld storten.

Mijn neefje van tien meent dat Pinksteren het feest is van Pinkpop. Voor heel veel mensen zal het ook niet veel anders zijn.