Vier gehoofddoekte meisjes verdwenen op Utrecht Centraal in de openbare toiletten, om er even later weer uit te komen, zonder hun doekjes, zonder hun ‘borst- en bilverhullende tunieken’, maar met wapperende haren en blosjes op hun wangen. Op naar Hoog-Catharije, om te shoppen, de jongens uit te dagen en dat te doen wat zestienjarige meisjes nou eenmaal graag doen.

Sylvia Witteman betrapte hen op de dames-wc en schreef er een vermakelijke column over.  Het bevestigt mijn vermoedens dat heel wat meisjes die een hoofddoek dragen dat niet doen uit vrije wil, maar onder de sociale druk van familie, de buurt, de gemeenschap. En dat is niet anders dan meisjes van orthodox-protestantse huize die thuis en op school geen lange broek mogen dragen, maar dat al te graag wel doen als ze onder het oog van vader, broer en buur vandaan zijn.

Ik wantrouwde altijd al de uitspraken van gezaghebbende moslims die beweren dat meisjes echt uit vrije wil een hoofddoek dragen, uit eerbied voor God of zo.
Gelukkig zijn de meisjes uit Utrecht gewone meisjes, niets menselijks is hen vreemd.

Sylvia Witteman, ‘Vader’  column in de Volkskrant, 10 mei 2012.