Er zijn van die woorden die gewoon zo mooi zijn dat je er verder weinig over hoeft te zeggen. Scharlaken is voor mij zo’n woord.
Afgelopen donderdag gaf ik een workshop Schrijven met Passie. We schreven over de kleur rood. Over alle varianten ervan. Vermiljoen kwam voorbij, karmozijn, magenta.
Scharlaken, schoot me later te binnen, dat waren we vergeten!
Bij deze alsnog.

Scharlaken (letterlijk geschoren laken, een wollen stof) kan betrekking hebben op de stof zelf of de kleursof rood waarmee deze stof in de oudheid werd geverfd.  Hella Haasse schreef in 1951 De scharlaken stad, een historische roman over de stad Rome. Het scharlaken heeft daar betrekking op het rood van de (gemene) kardinalen.

Scharlaken komt voor in de vertaling die Ernst van Altena maakte van Le chambre rouge, een chanson van Maxime le Forestier. Lenny Kuhr zette het als De rode kamer in 1971 op de plaat (de LP De zomer achterna). Heb dat altijd een van haar meest ingetogen liedjes gevonden.