Het was een zomer, een paar jaar na de oorlog. We gingen op bezoek bij oom Huib en tante Hedda, kennissen van de tante bij wie ik in huis woonde. Kennissen kwamen niet op verjaardagen, maar wel af en toe op bezoek.
Ze woonden buiten, ergens tussen Hilversum en Naarden in een oud huis met blauwe luiken. In de auto zei mijn tante Bé dat we aardig tegen ze moesten zijn, want, ‘ze kennen een groot verdriet’.
Het huis lag verscholen achter een kromming van een oprijlaan. De hoge deuren in het midden wezen er op dat hier vroeger de koetsen werden gestald, zo vertelde tante Bé, koetsen van het landgoed dat de oorlog niet had overleefd.
Mijn nichtje en ik werden meegenomen naar de keuken. Hoog en koel was het er. Terracottakleurige tegels op de vloer, een granieten aanrecht. We kregen ranja en mochten via de achterdeur de tuin in. ‘Ga maar bessen plukken’, zei tante Hedda en we kregen een emaille schaaltje mee. De tuin was diep en donker. Het gras werd er nooit gemaaid en het fluitenkruid stond tot onze smalle schouders.
Achterin was een duiventil en vlak daarbij waren de bessenstruiken. Ze roken sterk naar bes: kruisbes, zwarte bes, aalbes. De kruisbessenstruik had gemene stekels. Toen er een spin over de hand van mijn nichtje liep, liet ze het schaaltje vallen en holde naar binnen. Ik raapte de schamele oogst bij elkaar en volgde haar.
We moesten onze schoenen uitdoen en op onze sokken schaatsten we over het parket van de hal naar de zitkamer. Bij het raam zaten mijn tante, oom Huib en tante Hedda aan een glaasje vermout. Het zonlicht maakte de kamer licht en warm, het raam stond open. Tante Bé rookte, wat ze thuis bijna nooit deed. Het pakje Three Castles lag op de lage salontafel.
Wij mochten aan de eettafel in een plaatjesboek kijken. Af en toe keek ik naar oom Huib en tante Hedda, die opvallend bruin waren, ze waren net terug van een reisje naar de Rivièra, een land ver weg waar het altijd mooi weer was.
Aan de wand hing het portret van een jongeman, met een voorzichtig lachje en een blauwe pochet. Iemand had een zwart strikje in de hoek bevestigd.
Prachtig gevangen in de laatste zin!
en … three castles, jaja.
LikeLike