Tsjits, tsjits. tjsits … Een beetje piepend deed de oude snijbonenmolen zijn werk. Met z’n tweeën tegelijk werden de lange, dunne snijbonen door de machine geduwd. Een groene hadden we, die je vast kon klemmen aan de keukentafel. En wij maar draaien en genieten van de geur en dat bijzondere geluid. Een hele grote pan vol werd in een uurtje gesneden om daarna in de steriel gemaakte weckpotten te verdwijnen. Ze stonden op een plank in de donkere kelder. Zo konden we ook in herfst en winter snijbonen eten met aardappelen en een dun varkenslapje en veel jus.
Dat was lang voordat we de groenten van Hak moesten hebben.
Op Marktplaats.nl zijn ze volop te krijgen. Grote en kleine, mooie en lelijke. Vooral voor de decoratie. Want wie weckt er nog snijbonen? Wie duwt nog de bonen met de ene hand door de molen, terwijl de andere hand aan het wieltje draait? Tsjits, tsjits, tsjits.
Kalfjes 
ik zal ‘m niet missen. eet alles, behalve haring en snijbonen. Klinkt voor mij als shitshitshits.
LikeLike
Snijbonen, aardappelen, vette jus en karbonade van Jopie of Joris (onze varkens, we hadden er thuis altijd twee)……….dierbare herinnering aan mijn jeugd lang geleden.
LikeLike
Snijbonen zijn veel lekkerder in grotere stukken (1 – 5 centimeter).
LikeLike
ik weck ze niet, maar duw ze wel twee aan twee door de molen terwijl ik aan het wieltje draai als ik de bonen kan vinden in Tjechië. Ik heb een witte molen maar die groene op je plaatje is veel mooier
LikeLike