Onlangs kwam die uitdrukking zomaar weer eens langs in een radiopraatje: ‘te hooi en te gras bad ze tot God’: in het wilde weg; zomaar, wanneer het haar uitkwam.
Er zijn van die woorden en uitdrukkingen waar ik blij en gelukkig van word. Dit is er zo een. Misschien omdat het doet denken aan vroeger, aan het leven op de akker, het onbedorven bestaan, toen geluk nog heel gewoon was.
Gek genoeg betekende de uitdrukking lang geleden iets heel anders, een exacte tijdsaanduiding, namelijk twee keer per jaar: in de hooimaand (juni) en in de grasmaand (mei). De volgorde was logischerwijs ook juist andersom: eens bi grase ende eens bi stroo (1477). Brederode schrijft in de 17e eeuw: ‘Sy lacht by hoy en by gras, dat’s goelickjes (= ‘ongeveer’) tweemael ’s jaers.’ (bron: Onze Taal, taaladvies).
Herman van Veen zingt erg op zijn Van Veens over Te hooi en te gras, met de prachtige regel: ‘samenlopen van omstandigheden’
http://www.youtube.com/watch?v=Oz6X3plZrQ0
Kalfjes 
Graag gelezen. Ik gebruik deze uitdrukking zelden (meer).
LikeLike
Ja,ja, roept ineens herinneringen op aan mijn oude geschiedenisboeken, je weet wel: vaderlandsche en wereldgeschioedenis. Daar kwam te hooi en te gras de uitdrukking te hooi en te gras in voor. Bij die oude geschiedenisleraren van mij moest je ook nog eens te hooi en te gras uit die boeken voorlezen! O, wat doet dat ineens denken aan vroeger!
LikeLike
Regelmatig zie ik op gebouwen bordjes met : Te huur. Eigenlijk altijd komt dan bij het rijtje op:
Te vuur en te zwaard, te hooi en te gras..
LikeLike
Lees nu, zo nu en dan: Erasmus, spreekwoorden. Prachtig om hem te lezen terwijl hij in zijn tijd voor ons nog oudere spreekwoorden uitlegt.
Wenen bij het graf van je stiefmoeder.
Haast je langzaam.
Een leeuw beoordelen naar zijn klauwen.
Met vuile voeten binnenkomen…
LikeLike