M.C. Esscher
Een zwembad, ja ik laat een zwembad graven
Daar bij die bomen in het veld
Het was een heel gedoe met werklui en met geld
Maar het zwembad kwam, er was één boom geveld
Vanuit haar villa zag ze ’t azuren water
’t Glinsterde zo vrolijk, fris en fel
Later ga ik zwemmen, dacht ze, later kan het wel
Later als ik dun ben, ja dan durf ik wel
Maar ze werd niet dun, ze werd steeds zwaarder
Ze kon zich nauwelijks meer bewegen
Vanuit haar rolstoel keek ze naar de regen
Zag nu vissen in het bad bewegen –
Kalfjes 
Zondag naar het Eschermuseum geweest om nar de 3D schildering te kijken. Was bijzonder, net als dit bericht.
LikeLike
Op zondag kwam een neef haar eens bezoeken
Na een middag slenteren bij Ikea
Het zwembad? Tante wou wel even mee ja
Hij gaf een duw tegen de rolstoel: “Toe maar Thea!”
LikeLike
Gemeen hoor, maar er schijnt een soort perverse prikkel uit te gaan van de combinatie: rolstoel – zwembad – slachtoffer. Overigens heb ik nog een onaf, slecht verhaal in de la liggen met de titel ‘Toe maar Thea’, een soort parodie op de meisjesromans uit de jaren vujftig.
LikeLike
Op zondag kwam een neef haar eens bezoeken
Na een middag slenteren bij Ikea
Het zwembad? Tante wou wel mee ja
De rolstoel kreeg een duwtje: Toe maar Thea!
LikeLike
Plons, deed Thea, en wat u zou verwachten,
gebeurde niet, nee Thea dreef!
terwijl de rolstoel op de bodem bleef ,
sprak Thea, ik ben wel dik, maar k’leef!
LikeLike