Dankbaar was Jan toen de struise buurvrouw hem soep kwam brengen.
Schaamtevol dacht hij aan zijn te snelle oordeel over het dorp, de mensen.
Te snel had hij het huisje aan de dijk gekocht,
dat ver weg lag, ver van zijn werk, zijn vrienden;
ver van zijn stadse verleden, zijn huwelijk met die onbegrepen vrouw.
De stilte van het land had hij niet gevonden, wel het gegrom van de honden,
het eeuwige lawaai van de brommers en de landbouwmachines.
Het grote kunstwerk dat hij had willen maken was nooit afgekomen.
Hij was een vreemde gebleven tegen wie men knikte, nooit meer.
Hij deed niet mee aan de bingo of het klaverjassen,
in het café kwam hij zelden.
Zijn huisarts, zijn tandarts, zijn vrienden, waren nog in de stad.
Boodschappen deed hij onderweg, nooit bij de dorpse buurtsuper,
ook niet op zaterdag als iedereen uren nodig had om bij te kletsen.
Hij keek alweer op funda naar een flat in de stad.
Totdat hij dan die hernia kreeg en geen stap meer kon verzeten.
Toen waren het de buren die boodschappen deden, hulp boden.
De dokter uit het dorp kwam langs hoewel hij niet eens stond ingeschreven.
Buiten bloeide de roos uitbundig. Ik blijf nog maar even, dacht hij toen.
Beluister Zjef Vanuytsel De zotte morgen
Kalfjes 
Zjef Vanuytsel…. dat je díé hier plaatst!
Wat ben ik dol op die man, zijn stem, zijn teksten.
Ik heb compleet alles van hem.
(Ik had eigenlijk willen reageren op dat bijvoeglijk naamwoord ‘onbegrepen’,
want door wie? Door de verteller? Zou merkwaardig zijn.)
LikeLike
Eigenlijk had ik De Stilte van het Land van Zjef V. hier willen plaatsen, maar die staat niet op You Tube (ga ik misschien nog doen). Was hem bijna vergeten, had een aantal platen van hem, maar die zijn verloren gegaan. En … Onbegrepen, ik denk dat zij zich onbegrepen voelde, waardoor hun relatie stuk liep.
LikeLike
Mooie situatieschets, dit verhaal! Ik heb zowel “op het platteland” als “in de stad” gewoond en herken de niet integrerende stadsmens op het platteland (gelukkig niet in mezelf).
Bij het begin van het lied van Zjef Vanuytsel (mooi! ik had de naam wel eens gehoord, maar had zijn muziek nog niet ontmoet) had ik een associatie met een van mijn favorieten: de ons veel te vroeg ontvallen Ede Staal, met De nacht: http://www.youtube.com/watch?v=OnztvMQq2cE
Het gaat ook over een verloren liefde, en ik vind dat er een paar geniaal verwoordde sfeerbeelden in zitten.
Deze clip laat ook de Groningse tekst zien. Dit “laidje” staat op de CD As vaaier woorden, waarvan hij de verschijning niet meer heeft meegemaakt. Ik heb alles (?) van en over Ede Staal.
LikeLike
… zucht … 😉
LikeLike
in feite is het een veel ernstiger probleem en wordt bij de meesten onderschat. een familielid is ermee getroffen, en geloof me, het valt niet mee. de ene dag gaat beter dan de andere, maar het is geen pretje, als je het hebt weet je dat je er nooit meer vanaf komt!
het is dieptriest als het zo verder gaat….
LikeLike
@ Ik ben er ook niet van overtuigd en het refereert ook aan niets. Maar toch het vermelden waard.
LikeLike