De oude druif loopt toch weer uit

Vandaag heb ik de lavatera gerooid en de twee vlinderstruiken. Ze hebben het niet gered, de korte, felle vorstperiode heeft ze de das om gedaan. Geen sprankje leven zat er meer in. Maar de druif gaf begin juli eindelijk weer een teken van leven en begint nu pas uit te lopen. Bij de buren doet de olijf ook z’n best, voorzichtig groeien er wat sprieten uit de verder kale stam.

Overleven, de drang om voort te bestaan om vrucht te dragen is een oerkracht die in elk levend wezen aanwezig is. Maar alleen de sterksten redden het. De ijsvogels hebben het alweer moeilijk gehad deze winter, er zijn nog maar honderd broedparen over, tientallen van die prachtige vogeltjes zijn van de honger en kou gestorven De natuur is wreed.

Wij hebben de neiging om de zwakken te helpen en te ondersteunen. Dat maakt ons menselijk. Ook in de natuur doen we het mogelijke, we proberen uit het nest gevallen vogeltjes te redden, wat meestal niet lukt. Maar de vorst houden we niet tegen.

Straks naar de kweker om een nieuwe struik aan te schaffen, in de hoop dat deze het minstens acht jaar volhoudt, zoals zijn voorganger.