“Thuiskomen wordt door veel mensen gevoeld als het terugvallen in een konsumptie patroontje bepaald door de vele gezinsverpakkingen. Hiermee in verband staat dat thuiskomen vaak de bewustwording is van veel onmachtsgevoelens t.a.v. directe omgeving maar ook van problemen op grotere afstand. Sentraal wonen houdt zich bezig met andere manieren van wonen en leven waarvoor in deze maatschappij weinig ruimte is. Daarbij wordt er van uit gegaan dat iedere groep zelf inhoud aan het begrip sentraal wonen en dat er met elkaar manieren gevonden worden om niet gewilde patronen te doorbreken. Zoals bijv. de geijkte man/vrouw verhouding t.a.v. kinderen en huishouden en de beperkingen die aan een kind worden opgelegd in een “normale” opvoedingssituatie. Tevens kan ruimte geschapen worden voor gezamenlijke aktiviteiten met een politiek of sociaal karakter die een confrontatie met de echte problemen zullen bewerkstellingen.
Sentraal wonen is voor mensen die anders willen wonen en er van overtuigd zijn dat je dat een beetje met elkaar moet regelen.
Bijna nergens zijn andere woningen dan gezinswoningen. Woningbouw is gezinsbouw. In zo’n woning is de ruime verknipt: eetkamer, slaapkamer, zitkamer etc. In wezen zouden er maar twee soorten ruimte moeten zijn: een ruimte om alleen en een ruimte om met elkaar te zijn. “

Stichting Centraal Wonen, juni 1973.

Zie ook mijn blogs:
De zotte jaren zeventig 2  De woongroep http://wp.me/p1MauM-bB
De zotte jaren zeventig 3 Het probleem Edy http://wp.me/p1MauM-bN

De Landelijke vereniging Centraal Wonen bestaat nog steeds, vooral veel ouderen starten een woongroep.  Zie http://www.lvcw.nl/