Met veel genoegen kijk op de maandagavond naar het vara/bnn programma De Beste Singer-Songwriter (of op een andere tijd via Uitzending gemist). In tegenstelling tot andere talentenjachten is dit kleinschalig opgezet, zonder joelende fans een teveel aan licht- en geluidseffecten en overenthousiaste presentatie duo’s. Na een snelle selectieronden zijn er zeven finalisten over die elke week nieuwe liedjes schrijven en ten gehore brengen. Omdat ze alle zeven zo verschillend zijn, is het moeilijk er de beste uit te halen. Onmogelijk zelfs, lijkt mij. Twee van hen zingen in het Nederlands, de anderen in het Engels (lijkt logisch te zijn). Heerlijk is het om naar hun enthousiasme te kijken, hun toewijding. Ze hebben met zijn zevenen een enorme hoeveelheid talent. Het is niet niks om zelf muziek en tekst te moeten schrijven en ook nog eens zelf zo’n song ten gehore te brengen, je zelf te begeleiden op de piano of met gitaar. Ze kunnen het alle zeven, ieder op haar/zijn eigen manier. Wat een malle toestand: jarenlang zijn we niet meer doorgedrongen tot de finale van het Eurovisie Songfestival, terwijl er zo veel talent rondloopt, vlak bij huis. Een mooi voorbeeld van geslaagde zomerprogrammering.