Ofelia en de witte fietsen op de Hoge Veluwe

Het is nog vroeg; er is genoeg plaats in de rekken voor de witte fietsen bij de Koperen Kop, een uitspanning midden op de Hoge Veluwe. Vader, moeder en twee meisjes zoeken een plekje. ‘Hij kan niet op slot’, zegt de oudste, een blondine van een jaar of elf.
‘Dat klopt’, zegt vader luid en duidelijk, ‘Iedereen mag hier de witte fietsen meenemen en ergens anders weer neerzetten.’ De jongste, een jaar of negen, kijkt beteuterd. ‘Dat wil ik niet hoor. Deze rijdt net zo lekker. Ik wil niet dat iemand anders hem meeneemt.’ Ze huilt nog net niet.
Moeder komt naar haar toe. ‘Weet je wat Ofelia’, zegt ze terwijl ze om zich heenkijkt, ‘we verstoppen jouw fietsje gewoon achter die struik daar, dan neemt niemand hem mee.’ En ze pakt de witte fiets en zet hem neer achter een rododendron. Vader en oudste dochter hebben al een tafeltje veroverd op het zonnige terras.

Over Wllm Kalb

schrijver, lezer, docent - focus: taal, geschiedenis, fotografie, Duits(land), muziek en films uit de jaren '20 - '50
Dit bericht werd geplaatst in Feiten en meningen en getagged met , , , . Maak dit favoriet permalink.

Een reactie op Ofelia en de witte fietsen op de Hoge Veluwe

  1. Spuit11 zegt:

    Nog overgebleven door provo, geinig!
    De actie van moeder kan ik begrijpen.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s