Op Curaçao wordt Papiaments gesproken. Pas tien jaar is het een officiële taal op Aruba, Bonaire en Curaçao. Er verdwijnen talen op de wereld, maar er komen dus ook nog talen bij. Sprinter Martina spreekt van huis uit Papiaments, maar heeft op school Nederlands geleerd. Hij is veel in Nederland en moet zich dan zien te redden in deze taal.
Tijdens de Olympische Spelen in Londen haalde hij op de 110 en 200 meter de finale en ook nog eens met de estafetteploeg, Een medaille zat er helaas niet in. Na afloop van elke ronde sprak Martina uitvoerig met de pers. De goedlachse, eeuwig optimistische Martina doet dat in een Nederlands dat sterk wordt gekleurd door zijn moedertaal. Je moet soms goed luisteren om hem te kunnen verstaan. De zinsmelodie, het woordritme van zijn Nederlands wijkt net even af van we gewend zijn, maar ook de uitdrukkingen, de woordvolgorde en de uitspraak van klinkers en medeklinkers zijn anders.
Als Churandy Martina het woord neemt schijnt de zon.
Beluister Martina n afloop van de series van de 100 meter: http://nos.nl/os2012/artikel/403931-martina-en-bolt-met-gemak-verder.html
Ja, zodra Churandy het woord nam brak het zonnetje door, inderdaad! 🙂
Mooi gezegd!
Wat een hartverwarmende, innemende persoonlijkheid…
LikeLike
‘…weetje, ik voel nog wat pijn in mijn benen, maar straks ga ik gewoon even een uurtje in mijn masjientje zitten, dan is het zo weer weg!’ 🙂
Hij maakte een onverwoestbare, vrolijke indruk, deze blije man!
LikeLike
Ja, onnavolgbaar steeds weer zijn Curacao’s “blij” met dat Nederlandse nu wel pruimbare vingertje. Je weet dat het komt..en je blijft ook zonder medailles met je volle gezicht lachen!
LikeLike