In de koffiekamer van theater Carré. Wilders en Rutte staan buiten een sigaretje te roken.

Buma: Moet ik nu nog eens over mijn eigen schaduw heenspringen?
Sap: Ik wil niet nog een keer met Emile debatteren over de zorg. Kom ik zelf nog in een rusthuis.
Samsom: Een dagje rusthuis, dat zou ik ook wel willen. Nog een avond Rutte aanhoren en ik ga over mijn nek.
Roemer: Kom, kom Diederik, niet zo somber, je gaat als een speer; nog even volhouden en we duwen Rutte het torentje uit.
Buma: Samen staan we sterk.
Samsom: De kiezer is toch allang afgehaakt, dit doen we toch alleen voor ons zelf en voor het journaille?
Sap: Zo geven we Wilders keer op keer een podium voor z’n scheldkanonnades.
Buma: Ik ben voor een radiostilte. Laat de kiezer nou maar spreken.
Roemers: Ik ben bang dat die Petra Grijzen in die enge rode jurk opeens Engels gaat spreken, daar zie ik haar wel voor aan.
Samsom: So what? Keep an eye on the dot on the horizon. – Jolanda zit min stropdas recht?
Sap: Hij buigt een beetje naar rechts. Kom, ik zal hem even rechttrekken.
Buma: Nou vooruit dan maar.
Samsom: We doen dit voor de mensen in het land. Niet voor ons zelf.
Roemers: En gij geleuft dat?