1568: de graven van Egmond en Hoorne onthoofd op de Grote Markt in Brussel.
Zo leerden we dat al op de lagere school, de brute onthoofding van deze edellieden was de aanleiding van de opstand van de noordelijke Nederlanden tegen de wrede Spaanse overheerser.
Ik heb altijd gedacht dat het ging om de graven van Egmond en Hoorn, twee plaatsen in Noord-Holland die je kon vinden in de Bos-atlas.
Dat van Egmond klopte wel, Lamoraal van Egmond bezat een reeks van titels waaronder die van Graaf van Egmond. Samen met Willem van Oranje en de Graaf van Horne – vaak ook geschreven als Horn of Hoorne – was hij lid van de Raad van State. Dit driemanschap verzette zich vanaf 1562 tegen de strenge vervolging van de protestanten door kardinaal Granvelle.
Willem van Oranje ontvluchtte Brussel, maar Van Egmond en Van Horne werden door Alva gevangen genomen en door de Raad van Beroerten ter dood veroordeeld. Op 15 juni volgde 1568 hun terechtstelling.
Maar wie was dan die derde, de Graaf Van Horne? Hij kwam niet uit de stad Hoorn, maar uit het piepkleine graafschap Horn bij Weert; een stukje van de staatkundige lappendeken die het gebied tussen Nijmegen en Maastricht gedurende vele eeuwen was. Zijn volledige naam was Filips van Montmorency-Nivelle. Via zijn moeder verkreeg hij het graafschap Horn, dat heeft bestaan tot 1795 toen de Fransen het inlijfden. Hij was een belangrijk man tijdens de regering van Karel V, in zijn eigen graafschap kwam hij nauwelijks.
Horn maakt nu nu deel uit van de Limburgse gemeente Leuldal, het kasteel van de graven van Horn is er nog altijd te zien.
Zie ook: Een vreemde eend in de bijt – de Nederlandse provincie Limburg http://wp.me/1MauM