China en Japan hebben ruzie over een paar kleine eilandjes. Komen ze uiteindelijk bij het ene of het ander land? Grond veroveren kan op twee manieren: land aanleggen op zee, of oorlog voeren. Dat laatste gebeurde vele eeuwen. Steeds weer opnieuw werden grenzen verlegd, gebieden veroverd of verloren. Wat de mensen er zelf van vonden werd niet gevraagd, ergens weerden strepen getrokken, verdragen ondertekend. Het grondgebied werd groter – of kleiner.

Na WOI kreeg België als compensatie voor de geleden oorlogsschade de Oostkantons erbij; Eupen en Malmedy maken nu nog steeds deel uit van het grondgebied van de Belgische staat. Ook Nederland had na WOII heel veel schade geleden en al voor de bevrijding in mei 1945 klonken er geluiden dat die alleen gecompenseerd kon worden door een flinke gebiedsuitbreiding, de oostgrens zou enkele tientallen, of zelfs wel honderd kilometer  opgeschoven kunnen worden, tot aan Hamburg en Keulen. Er gingen al lijsten rond met de nieuwe Nederlandse namen van de Duitse plaatsen over de grens.

De Duitse bevolking moest maar verdwijnen, er zou ruimte vrij komen voor Nederlanders die in de oorlog geleden hadden. Behalve compensatie voor de geleden ellende speelde er nog iets mee, velen vreesden dat ons grondgebied te klein zou worden voor de negen miljoen inwoners, Nederland was een van de dichtstbevolkte landen ter wereld.
De tekst op een van de affiches die verspreid werden luidde:
Uw achterkleinkind? 
Zal bittere armoe haar deel zijn? Zal zij betalen voor de domheid en de laksheid van het voorgeslacht in 1945? Dat zal zij inderdáád wanneer Nederland verzuimt de onmetelijke schade, die de Duitscher hier aanrichtte, op hem te verhalen. Zorg dat ons nageslacht niet in kommer en ellende zal leven. Eisch de enige betaling die de Duitser ons kan leveren. Eisch Duitschen grond! (bron NIOD)

Van al die plannen kwam niets terecht. De regering was verdeeld, de geallieerden die het in Duitsland voor het zeggen hadden, wilden er niets van weten. De oprichting van de Bondsrepubliek stond zo’n plan in de weg. Uiteindelijk leidde het in 1949 tot enkele grenscorrecties, de bekendste waren die van Elten en Tudderen, gelegen in inhammen  op ons grondgebied, de grens werd daar recht getrokken. De bewoners mochten blijven, de berg van Hoog-Elten werd een nationale toeristenattractie.

In 1963 sloten West-Duitsland en Nederland een verdrag waarbij vrijwel alle grenscorrecties weer werden teruggedraaid. Er werd één uitzondering gemaakt: de Duivelsberg, een klein stukje natuurschoon ten zuidoosten van Nijmegen, bleef Nederlands. Toch een kleine overwinning in het spelletje landjepik.

Zie uitzending Andere tijden uit 2001: http://www.geschiedenis24.nl/nieuws/2009/april/Wij-willen-Duits-grondgebied.html