Tweede Helmersstraat Amsterdam

Onze eerste woning in Amsterdam bestond uit één kamer en een keuken met een donkere tuin achter een kantoortje van de Staatsloterij in de Tweede Helmersstraat. De verhuursters, moeder en dochter, woonden boven en runden in het kantoortje de verkoop van de loten. Vlak voor en na de trekking was het druk, de verdere maand was er weinig te doen. Op de etalageruit stond in mooie krulletters: Collectrice Staatsloterij.

Nu worden de staatsloten verkocht via internet, bij de supermarkt en in de tijdschriftenwinkels. De collectrices zijn verdwenen maar tientallen jaren was dat een fel begeerde functie. De collectrice kreeg van het Ministerie van Financiën het alleenrecht op de verkoop van staatsloten. De functie werd bij voorkeur vergeven aan weduwen van hoge ambtenaren, burgemeesters en wethouders. Keurige dames die op een fatsoenlijke manier een behoorlijk inkomen konden verdienen. Er waren ook enkele mannen die dit beroep uitoefenden, dat was dan een collecteur, wat weer iets anders is dan een collectant. De verkoop van staatsloten nam met de groeiende welvaart in de jaren zestig enorm toe. De collectrice kreeg een provisie per verkocht lot. De oude mevrouw was weduwe van de burgemeester van Zaandam, de dochter werkte parttime als boekhouder.  Ze bezaten ook een flat in Spanje, destijds een extravagante luxe, ze verdienden dus goed aan de verkoop van de loten en de verhuur van een deel van de woning. Na 1974 werden geen collectrices meer benoemd en stierf het beroep langzaam uit.
Wij verhuisden na een half jaar opnieuw, met vrienden vormden we een woongemeenschap en begonnen ons avontuur aan de Keizersgracht.

Zie ook: de woongroep http://wp.me/p1MauM-bB