Achter ons wordt de doorgaande straat aangepakt. Nieuwe stoep, nieuw wegdek, nieuwe stoepranden. Een aannemersbedrijf is al weken bezig en het zal ook nog wel even duren. Voor ons betekent dat een beetje omrijden, maar het wordt vast allemaal erg mooi.
Vandaag zijn drie kullen bezig met de stoep. Ze zitten op hun knieën, radio 358 schalt vanuit een draagbare radio die aan het hek is opgehangen.
Als ik langsfiets zie ik dat uit het naburige bejaardentehuis een mannetje is komen kijken. Regenjas dichtgeknoopt, pet schuin op het hoofd, handen in de zakken. Zo heb je weer wat te doen op deze saaie najaarsmiddag.
Hij staat recht voor een blonde knul die gestaag doorwerkt. Maar hij krijgt kennelijk de zenuwen van de toeschouwer die van geen wijken wil weten. “Kan je het zien?” vaagt hij uiteindelijk. De oude man kijkt hem niet begrijpend aan. “Of je het kan zien”, zegt hij dan, nu veel luider. De man knikt. ”Ja hoor, dat gaat best”.

De jongen draait zich nu om zodat de oude man tegen zijn achterkant aankijkt. Maar ook dat blijft hem boeien, als ik een uur later terugfiets, staat hij er nog steeds.