Håkan Nesser

Een verkoopsucces is het. Vijf sterren in de VN thrillergids. Inmiddels liggen er drie titels over Inspecteur Barbarotti in de winkel, opnieuw succes voor een Scandinavische trilogie. Toch viel ‘De man zonder hond’ van Håkon Nesser me tegen. En niet omdat de man en de hond uit de titel in het hele verhaal niet voorkomen, dat beschouw ik maar als een grapje van de Zweedse auteur, zoals er meer in grapjes in dit lijvige boekwerk (533 pagina’s) verstopt zitten.

In een interview vertelt Nesser dat hij aanvankelijk helemaal geen thriller wilde schrijven, maar en familieroman à la ‘Festen’, een ogenschijnlijk door en door fatsoenlijke familie bij wie, achter de mooie schijn, heel veel mis is. Pas veel later, zo vertelt Nesser, heeft hij de inspecteur met de Italiaanse nam verzonnen en deze in het boek verweven. En dat is te merken.

De eerste helft van het boek is goed geschreven, de keurige familie Hermansson wordt boeiend geschreven en er is met tal van familieleden wat aan de hand. Tijdens een dubbel verjaardagsfeest waarbij iedereen aanwezig is, verdwijnen dan, zomaar, geheel onverklaarbaar, twee personen: de wat merkwaardige zoon Robert en de kleinzoon van 19, Henrik. De rest van de boek wordt dan uit de doeken gedaan hoe de vork in de steel zit. En dat valt wat tegen.

Inspecteur Barbarotti met zijn wel en wee, doet eigenlijk niet veel ter zake. Hij komt pas op pagina 189 te voorschijn; de hoofstukken over hem vormen lichte leeskost, een aardige wat suffige inspecteur, die weinig onderneemt. De lezer weet veel eerder dan de inspecteur wat er zich heeft afgespeeld. De finale wordt slordig uitgewerkt,  veel wordt niet verteld, alleen aangeduid, als lezer mag je zelf een heleboel invullen.

Sterk is dat Håkon Nesser vooral in de eerste 300 bladzijden zo schrijft dat je door blijft lezen. Hij zet mensen en situaties heel herkenbaar en met een lichte toetst neer.

Minder sterk is in dit geval de plot. Er gaat in deze familie van alles mis omdat Henrik de student van19 jaar er net achter is gekomen dat hij homo is; hij heeft een vriend met wie hij enthousiast ontdekt wat er seksueel allemaal mogelijk is. Toch laat laat hij zich verleiden door zijn veel oudere tante, die niet gelooft dat hij homo is en hem wel eens wil leren wat een vrouw te bieden heeft.  Ik had die tante mooi laten zitten met haar deinende borsten. Hier slaat de oudere heteroseksuele schrijver op hol, zijn eigen fantasie achterna.