Gisteravond behandelde ik tijdens mijn schrijfcursus de dialoog. Legde uit hoe belangrijk een goede dialoog is voor een verhaal. Die vertelt namelijk veel over de personages, biedt afwisseling en ook kun je via de dialoog de lezer voorzien van informatie die je anders uitvoerig moet beschrijven. We deden oefeningen in vele soorten: met de kale dialoog, de aangeklede dialoog. We oefenden met het inluiden en uitluiden van citaten, we keken naar de werkwoordtijden. We oefenden met de verborgen microfoon. De cursisten lazen hun dialogen voor als volleerde hoorspelacteurs. Toch wilde het maar niet sprankelen.

Een dialoog schrijven is namelijk geen sinecure. Je moet niet alleen vindingrijk en creatief zijn, je moet ook muzikaal zijn. Een goede dialoog moet klinken als een duet. Beide stemmen moeten goed op elkaar zijn afgestemd, ze moeten om elkaar heen cirkelen, tegen elkaar opbotsen, elkaar overstemmen om te eindigen in volmaakte harmonie.

Hij: nee
Zij: hoezo nee?
Hij: nou gewoon, nee
Zij: doe niet zo flauw
Hij: ik doe niet flauw, ik zeg gewoon nee.
Zij: één keertje maar
Hij: ik zei toch nee
Zij: ik heb het de vorige keer gedaan, nou moet jij
Hij: nee zei ik toch
Zij: dan doe ik het
Hij: nee
Zij: jawel, ik maak het doucheputje wel schoon
Hij: heerlijk