Soms heb je dat wel eens, dat er wat mis is met een hond. Het ene moment kan hij oh zo aardig en lief zijn, maar dan, als hem iets niet bevalt, bijt hij van zich af en kan voor anderen een gevaarlijke aanvalswapen worden. ‘Normaal gesproken doet hij nooit iets’, zegt het vrouwtje dan als hij de kleine vuilnisbak van de buren in zijn rug heeft gebeten.
Een signaal dat je heel erg moet oppassen met die hond. En helemaal gevaarlijk wordt het als ze samen optreden. Met z’n allen vallen ze makkelijk de zwakke partij aan. Laten zich even helemaal gaan. Ze schudden het slachtoffer door elkaar, bijten waar ze bijten kunnen en grommen. Als hij even ontsnapt gaan ze er achteraan en oh wee de gebeente als ze hem weer te pakken krijgen. Opnieuw is het raak en ze gaan net zolang door tot het slachtoffer roerloos blijft liggen.

‘Hij kan er niets aan doen, het ligt in zijn karakter’, zegt zijn baas, die zijn vechthond liefdevol aait. De moordmachine laat even zijn tanden zien, maar sluit dan behaaglijk zijn ogen en laat zich lekker kroelen. ‘Met mijn hond is niets mis, moeten die andere maar niet zomaar loslopen. Ze vormen zelf de aanleiding. Mijn hond reageert onmiddellijk instinctief als zo’n zwakkeling langs komt. Dan is-ie niet te houden.’

De ouders en begeleiders van de rotjochies die de lijnrechter in Almere zo vreselijk te pakken namen zullen ook wel zo reageren. ‘Het zijn zulke aardige jochies, doen geen mens kwaad. Ja ze zaten op kickboksen om hun agressie te leren beteugelen, nou en? Dat zegt toch niets? Peter R de Vries zegt het zelf, er wordt heel erg partijdig gefloten bij de amateurs. Het is dus helemaal niet zo gek dat er eens wat gebeurde, Het werd tijd.’

Het wordt tijd dat er eens wat andere dingen gebeuren.