Tijdens het kerstdiner, tussen het hoofdmenu en het dessert was er veel tijd om bij te praten. Ik raakte in gesprek met mijn nichtje dat schuin tegenover me zat. Haar zoontje van tien zat naast haar en wilde ook aandacht van zijn moeder. Ze keerde zich naar hem om en zei: “Ik ben nu aan het praten met oom Willem, je moet even wachten, schat.” Waarop Sam antwoordde: ‘Maar je hebt toch twee oren!” Geen speld tussen te krijgen.
Lid van
Top berichten & Pagina’s
- Nooit meer gelezen: Hubert Lampo De komst van Joachim Stiller
- Luxemburgs – een taal, een dialect?
- Je zuster op een houtvlot
- Een straat, een laan, een weg - de vele mogelijkheden van straatnamen
- Helemaal vergeten – steno methode Groote
- Borgen 3 van start in Denemarken bij DR
- Eind jaren zeventig, ook toen een overspannen huizenmarkt
- Bijna uitgestorven: de lapzwans
- Over de trui van Sarah Lund – The Killing
- De jurk van Dione de Graaff
Blog statistieken
- 313.637 hits
Mooie speld, een kopspeld.
Waar is toch de tijd dat kinderen bij kinderen zaten, of gewoon thuis gelaten werden.
LikeLike