Tijdens het kerstdiner, tussen het hoofdmenu en het dessert was er veel tijd om bij te praten. Ik raakte in gesprek met mijn nichtje dat schuin tegenover me zat. Haar zoontje van tien zat naast haar en wilde ook aandacht van zijn moeder. Ze keerde zich naar hem om en zei: “Ik ben nu aan het praten met oom Willem, je moet even wachten, schat.” Waarop Sam antwoordde: ‘Maar je hebt toch twee oren!” Geen speld tussen te krijgen.
Lid van
Top berichten & Pagina’s
- Alles kits
- Daten anno 1905
- Nooit meer gehoord – de mooie Esther Ofarim
- Abazijns, de mooiste taal ter wereld
- Navenant - woorden die verdwijnen
- Vrijwel verdwenen: de felicitatiedienst
- De zoete wraak van Melati van Java
- Paradis: Liebe – een ontluisterende film
- The Killing 3 / Forbrydelsen - spannend tot het eind
- Het internaat - bij ons gebeurde nooit iets
Blog statistieken
- 356.592 hits
Mooie speld, een kopspeld.
Waar is toch de tijd dat kinderen bij kinderen zaten, of gewoon thuis gelaten werden.
LikeLike