Eindelijk zijn ze dan aangekomen, de jonge immigranten. Het is 1908.  De bootreis duurde lang. Dicht opeengepakt zaten ze, benedendeks. Op weg naar de nieuwe wereld, een betere toekomst. Zeeziek waren ze allemaal, ze hebben weinig gegeten en veel geslapen. Maar nu hebben ze weer grond onder de voeten. En moeten ze wachten. Wachten op de immigratiedienst, wachten op de Health Service. Maar ze hebben er weer zin in, zijn benieuwd wat er gaat komen. Een baantje, een stukje grond, een eigen bedrijf?  Ze zoeken steun bij elkaar. Hun schoenen zijn in weken niet gepoetst. Het is fris, ze dragen mutsen en hoeden en stevige kousen. Jakjes en jassen dichtgeknoopt, de sjaal geschikt, het haar uit het gezicht geveegd. Het lachebekje lacht, de jongen die nooit kan stilzitten beweegt. De pop van thuis nog troostvol onder de arm. Allemaal kijken ze naar de fotograaf. Gespannen, berustend, hoopvol, verwachtingsvol. America here we come!

(Uit het project ‘Tekst bij Beeld’)

Foto: National Archives ‘Immigrant Children’ Ellis Island 1908, Public Health Services