Anneke Beekman met haar pleegmoeder Gé van Moorst

Alle commotie rond adoptiekind Yunus, doet me denken aan de affaire Anneke Beekman uit begin jaren vijftig. Ook toen ging het over de vraag of een pleegkind wel opgevoed mocht worden door pleegouders van een ander geloof, met een andere culturele achtergrond als de biologische ouders.

Bij Yunus is dat lastig. Er zijn gewoon veel te weinig islamitische pleegouders om uit huis geplaatste Turkse of Marokkaanse kinderen op te vangen. Dus komen ze terecht bij ongelovige of christelijke pleegouders en soms bij ouderparen van hetzelfde geslacht, Nederland 2013. In plaats van zich in te zetten om meer islamitische pleegouders te werven, schreeuwen Turken en Turkse Nederlanders moord en brand. Ze hoeven zich over één zaak geen zorgen te maken: Yunus zal niet lesbisch worden.

Anneke Beekman was een Joods meisje dat tijdens de oorlog door haar ouders werd ondergebracht bij de katholieke gezusters Van Moorst in Hilversum, tante Bets en tante Gé. De ouders kwamen na de oorlog niet terug uit het concentratiekamp en geheel volgens hun wens, vastgelegd in een brief, bleef Anneke wonen bij haar pleegtantes. Na  ‘45 deden Joodse organisaties van zich horen, die vond dat Joodse weeskinderen opgevangen moesten worden in Joodse kindertehuizen en moesten opgroeien als Joodse kinderen, er waren er nog maar zo weinig over.

Er kwamen rechtszaken van, Anneke moest naar een Joods kindertehuis. De tantes vluchtten met Anneke naar het klooster Val-Meer in België en doken onder. Toen ook na veel aarzelen de Belgische politie op zoek ging naar Anneke Beekman hielden ze zich schuil in Noord-Frankrijk. Anneke was inmiddels gedoopt, deed haar eerste communie, ze werd een braaf katholiek meisje tot grote ergernis van de Joodse gemeenschap. Pas toen ze 21 was dook Anneke Bekman weer op in Nederland, erg katholiek. In 1965 trouwde ze voor het oog van de camera’s in de Willibrorduskerk in Hilversum.
Ze is haar pleegtantes altijd trouw en dankbaar gebleven.