Op de mooie, sobere tentoonstelling Nordic Art in het Groninger Museum is een schreeuw te zien. Niet de beroemde Schreeuw van Edvard Munch, dat expressionistische schilderij waarvan verschillende versies bestaan die keer op keer gestolen worden, nee een tragische schreeuw van een jonge vrouw met een omslagdoek, ergens op een kale akker. Ze schreeuwt om hulp. De oude man die bij haar is, – haar vader, een knecht? – ligt op sterven of is al van uitputting gestorven. Haar mond is wijd open, ze schreeuwt naar onzichtbare mensen.

De tentoonstelling toont schilderijen uit vrijwel alle noordelijke landen van IJsland tot Finland uit de periode 1880-1920, nog te zien tot 5 mei. Kleurig en sober zijn ze, de schilderijen. Groot ook. Kleuriger dan de schilderijen van de Haagse School uit dezelfde periode, soberder. Veel landschappen en landelijke portretten, het kalme, rustige leven. Maar ook zware symbolische schilderijen met felle kleuren en aangrijpende voorstellingen.

Het was er druk de afgelopen dagen, het zal vast druk blijven. Aandacht ook op de televisie. Matthijs van Nieuwkerk besteedde deze week samen met fotograaf Hans Aarsman aandacht aan de schilderijen van de Deen Vilhelm Hammershøi. ‘De vrouw op de rug gezien’ werd een klassiek schilderij genoemd, een moderne Vermeer. Het schilderij met de schreeuw van Hans Andersen Brendekilde werd niet genoemd, toch het schilderij dat mij het langste is bijgebleven. Het bijna fotografisch vastleggen van een gebeurtenis, een geluid dat je niet hoort, alleen maar ziet. Het drama dat zich afspeelt op die winderige dag. De schreeuw om hulp werd gehoord, 124 jaar nadien.

Website project Nordic Reveries, een serie voorstellingen gekoppeld aan de tentoonstelling Nordic Art  http://nordicreveries.tumblr.com/