Als je meer geld dan tijd hebt is het makkelijk: je betaalt mensen die klusjes voor je doen, zoals het schoonhouden van je huis , het strijken, het opknappen van de schuur. Maar als je meer tijd hebt dan geld, wordt dat lastiger. Je zou die klusjes nu best zelf kunnen doen, alleen lukt het vaak niet. Ik ben in sommige dingen gewoon niet zo goed. Of heb er helemaal geen zin in. Dat laatste is natuurlijk geen sterk argument, maar wel belangrijk in verband met het welbevinden van de ouder wordende mens.

Dus besluit ik om toch maar een werkster te nemen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want waar haal je een betrouwbare, aardige, hulpvaardige werkster vandaan met wie je ook nog behoorlijk kunt communiceren? Het aanbod is groot maar bestaat voor een deel uit mannen en vrouwen die nog maar kort in Nederland zijn en die ik bijna niet kan verstaan. Door de telefoon probeerde ik uit te leggen dat ik iemand zoek voor twee uur in de week, maar die boodschap was te gecompliceerd, de meneer dacht dat hij om twee uur langs moest komen. Die werd het dus niet.
Er zijn goed Nederlands sprekende vrouwen, maar die hebben dan weer heel wat noten op hun zang. De eerste kandidaat wilde minimaal drie uur per week komen werken en dan de ene week op maandag en de ander week op woensdag en ze vroeg me dan het huis uit te gaan, want ze kon er niet goed tegen om op haar vingers gekeken te worden. Die werd het dus ook niet. De tweede kandidaat was erg bescheiden, ze vond alles goed, alleen ramen lappen dat deed ze niet want ze durfde niet op een ladder te staan. Voorlopig heb ik dus nog geen werkster.

In de jaren vlak na de oorlog sprak men van het ‘dienstbodenvraagstuk’. Ook in de gegoede middenstand was het toen nog gebruikelijk een inwonende hulp in de huishouding te hebben. Maar de meisjes van het platteland waren niet meer zo gedienstig als voorheen. Ze gingen eisen stellen en wilden meer loon. De mevrouwen zaten in zak en as. Hoe moest dat nu?
De dienstboden verdwenen totaal uit beeld, tegenwoordig kennen we alleen nog au pairs en werksters voor een paar uur per week. Maar dat vergt nog heel wat gedoe.
Ja ik weet het, een luxeprobleem.