Geheimzinnig was het, die kringellijntjes, die slangen die onder je handen vandaan kwamen. Het wonderlijkste was nog wel dat je het terug kon lezen en de hele tekst in leesbare letters weer op papier kreeg. Steno was doodnormaal in het werk van een secretaresse, maar ook van notulisten en journalisten. Dat had je geleerd op school of bij Schoevers, via het systeem Groote. Ik ben het nu helemaal kwijt, maar destijds was ik er best handig in. Wel maakte ik mijn eigen variaties waardoor anderen mijn aantekeningen niet meer konden lezen, een soort geheimschrift dus. 

Dr. Willem Drees was begonnen als stenograaf in de Tweede Kamer. Het leidde dus ergens toe. Er waren zelfs wereldkampioenschappen steno. Maar steno verdwijnt nu in rap tempo. Teksten worden digitaal opgenomen en op de computer uitgewerkt. De omweg van het stenoschrift is lastig, ingewikkeld en overbodig. Alleen nog geschikt voor geheime liefdesbrieven of spiekbriefjes.

zie ook:

geheiminnige boeken: http://wp.me/p1MauM-1abverdwenen en vergeten: de scharensliep http://wp.me/p1MauM-18G
vergeten voorwerp: de hoogtezon http://wp.me/p1MauM-QA
vergeten: de knipperbol http://wp.me/p1MauM-HH
vergeten voorwerp: hoed met voile http://wp.me/p1MauM-qb Bijna verdwenen: de piepende snijbonenmolen  http://wp.me/p1MauM-zR