Meneer De Wijn woont bij mij in het dorp. We kennen elkaar van het koor waar ik een aantal jaren geleden korte tijd deel van uitmaakte, bij een te ambitieuze dirigent. Maar dat is een ander verhaal. Meneer De Wijn, zijn voornaam wist ik niet, is lang en mager, met een ouderwtse kuif die hij stevig in de briljantine zet. Hij groet me altijd vriendelijk als ik hem tegen kom.
In het voorjaar zag ik hem weer op de markt. Het was mooi weer. Of ik een kopje koffie met hem wilde drinken op het terras. Prima. We zochten een mooi plekje op, een beetje opzij. “Je moet weten Willem, ik heb tienduizend euro gewonnen in de loterij”, zei hij een beetje geheimzinnig. “En nou zit ik met een probleem”, kwam er achteraan.

Ik feliciteerde hem maar wilde ook wel weten wat het probleem dan was. Tja, hij was nog altijd getrouwd. Hij woonde al meer dan tien jaar niet meer bij zijn vrouw en zij had al lang een ander. Maar getrouwd was hij, en wel ‘in gemeenschap’ zoals hij het uitdrukte. En nu was hij als de dood dat zijn vrouw achter die prijs zou komen en de helft zou komen opeisen.
Waarom hij nooit gescheiden was, vroeg ik. “Nou ja, daar zitten allemaal kosten en gedoe aan vast …” Uit gierigheid, constateerde ik.
“Zo gauw mogelijk opmaken dat geld”, raadde ik hem aan. “Boek een cruise, koop een auto, ga naar een bordeel …” Geschrokken keek hij me aan. Meende ik dat? “Nee, niet allemaal tegelijk”, zei ik gauw. Die cruise, dat leek hem welwat.
Vorige week kreeg ik een ansichtkaart van hem met zo’n varend kasteel er op, uit Trinidad. “Vriendelijke groet en nog bedankt voor de tip! Henk de Wijn.”
Henk heet hij dus.