Satire op de televisie, het blijft lastig. Koefnoen, het programma van Owen Schumacher en Paul Groot, is begonnen aan zijn negende seizoen, maar het heeft mij nog niet kunnen verrassen. Prachtig vormgegeven, opmerkelijke typetjes, mooie persiflages op bestaande televisieformats, maar ik mis een scherp commentaar op de actualiteit.

‘Maggie Smith’

In de laatste uitzending zagen we opnieuw een bijdehante Maxima en een onhandige Willem-Alexander aan de vooravond van zijn eerste troonrede, met een duidelijke verwijzing naar de film The King’s Speech. Maar wie de nieuwe koning heeft zien spreken tijdens zijn inhuldiging weet dat hij zo’n stuntelaar niet is. Niet erg origineel en weinig satire, Lucky tv van DWDD heeft Willem-Alexander en Maxima al genoeg uitgemolken.
Voorts een prachtig vormgegeven scène over Downton Abbey, het kostuumdrama waarvan de NCRV al een aantal jaargangen heeft uitgezonden. In prachtig Engels werd door de personages uit de serie op een meta-niveau commentaar geleverd op het genre. Maar het is niet actueel en voor mensen die deze serie niet kennen en voor mensen die niet weten wat een ‘spoiler’ is, volkomen onbegrijpelijk. Bovendien, Maggie Smith valt niet na te doen.

De echte Maggie Smith als douariere in Dwonton Abbey

De lang uitgesponnen parodie op de reportages van Alberto Stegeman vond ik te flauw voor woorden. De situatie in Syrië is zo ernstig dat het de vraag is of je daar wel op een grappige manier commentaar op kunt leveren. Ook kwam de paarse krokodil weer eens voorbij in de vorm van een harteloze man achter het loket. Niet leuk, niet origineel, niet actueel.

Er wordt in Koefnoen sterk geacteerd, sommige typetjes zijn prachtig, er zit een enorme snelheid in. De Rapservice aan het eind speelt goed in op de actualiteit en wordt steeds beter. Veel talent, veel werk, veel mogelijkheden. Maar het mag allemaal wel wat scherper.

Zie ook: Eus en Okko http://wp.me/p1MauM-48 
Downton Abbey http://wp.me/p1MauM-Vd