Tot verbazing van velen hielden vrome islamaanhangers hun eigen missverkiezing in Jakarta. Aan katholieken, protestanten, joden en andere gelovigen mag je zoiets natuurlijk niet onthouden. Iedere subcultuur heeft zijn eigen gebruiken en taboes en waarom zouden anderen daar niet van mogen genieten?

Filmregisseur Frederico Fellini trakteerde in zijn film Roma uit 1972 ons al op een prachtige, bizarre, zeer katholieke modeshow, met de meest bombastische gewaden voor nonnen, prelaten en priesters op de fiets of op rolschaatsen. Dat alles in een theaterachtige kathedraal, met honderden figuranten, op plezierige muziek van hofcomponist Nino Rota.

Fellini spot met de pracht en praal van de katholieke kerk, met de zucht naar het fraaie uiterlijk onder het mom van vroomheid. De kanten jurken, de strikjes, de hoofddeksels van priesters en kardinalen worden uitvergroot, nog kleurijker gemaakt. Een combinatie van carnaval en theater, prachtig gefilmd.
Het Vaticaan veroordeelde de film natuurlijk, de Italiaanse overheid dreigde met censuur, de ontvangst was niet alleen maar positief. Maar deze overtrokken beelden laten net als de foto’s van de verkiezing van Miss Muslimah zien hoe lastig de combinatie is van religie en show. Fellini speelt met dat thema, de  organisatoren in Jakarta (en dat zijn vast niet de missen zelf die eerder slachtoffer lijken) doen het uit winstbejag of  met de ijdele hoop dat hun religie daardoor een beter imago zal krijgen.

Fragment op YouTube uit Roma: 

Zie ook: Miss Muslimah 2013 http://wp.me/p1MauM-1hi 
Mr A. Roothaert over de katholieke kerk: http://wp.me/p1MauM-kG
Over katholieke rituelen: http://wp.me/p1MauM-lm