Iemand heeft de stad een slag gedraaid
alles is beangstigend anders,
waar na de uitgang eerst de singels kwamen
de kromme stegen en de rechte grachten
staan nu slechts hoekige gebouwen
hoog en stevig met achter glazen puien
met hier en daar een computerscherm.

Mijn koffiehoekje is verdwenen daar
zit nu een hamburgerketen met bijbehorend volk
een plein met trappen, op en af tot
in de hemel, en skateboarden als snelvervoer.
En een zilveren museum met ongrijpbare kunst,
alleen bereikbaar voor kantoorpersoneel.

Zou die oude stad nog ergens zijn,
verscholen achter een talud met sneltram?
De stad met de dichtbevolkte straten,
zijn stinkende friettenten,
en hoeren achter de ramen,
de scooters die je van de sokken rijden;
verstopt misschien voor de massatoeristen,
de liefhebbers van oude meesters,
de sloebers met een bejaardenpas.

Vannacht draai ik de stad weer terug,
dan staat de nieuwbouw weer
waar die hoort, glimmend aan de achterkant.
Dan loop ik morgen gewoon weer
tussen de neergesmeten fietsen
naar mijn koffiehoek waar het meisje
met de vrolijke ogen mij al gemist heeft.