Het oude jongensinternaat van De Klokkenberg op de Ubbergseveldweg, later Schippersinternaat.
‘Dat moet voor jou als beginnende homo wel een fantastische tijd zijn geweest ’, zeiden vrienden wel eens. Nou nee. Bij ons op het jongensinternaat gebeurde nooit wat, tenminste, ik heb nooit iets gemerkt. Dat was anders op Engelse kostscholen en op katholieke internaten maar bij ons in Nijmegen was het wat seks betreft een dooie boel.
Tussen mijn 18e en 22e verbleef ik maar liefst vijf jaar op het protestantse jongensinternaat dat hoorde bij de Christelijke Kweekschool De Klokkenberg in Nijmegen. In tegenstelling tot anderen gedijde ik er best, heb het nooit vervelend gevonden. Toen ik er kwam, beginjaren zestig, was het er nog hopeloos ouderwets: hiërarchisch, streng, weinig comfort. De eerste drie jaar sliep je op slaapzaal, er was heel veel verplicht, je mocht weinig. Maar al in mijn derde jaar was er veel veranderd, we kregen allemaal een eigen kamertje, we mochten vaker de deur uit en vaker een weekend naar huis. Het laatste jaar woonde ik er min of meer op kamers, de achterdeur ging pas na twaalven op slot, het caféverbod bestond formeel nog wel, maar er werd niet meer gecontroleerd.
In de studiezaal, 1963
Al te intieme vriendschappen werden effectief tegengegaan. Op zaterdagmiddag mochten we de stad in, maar je moest wel op een lijst invullen met wie je iets ging ondernemen en wat. Minimaal met z’n drieën, want dat kleffe gedoe van twee vrienden samen, dat kon helemaal niet. Ik ging vaak met Onno op stap. We namen dan als derde een eenzame figuur mee die we na tien minuten met een kluitje het riet in stuurden. Onno en ik vermaakten ons dan samen in de stad: koffiedrinken bij V&D, lang rondhangen in platenwinkels en eindeloos luisteren naar de nieuwste Franse chansons. We zaten onderuitgezakt in de leeszaal van de Openbare Bibliotheek, tijdschriften doorbladerend die we op het internaat niet hadden zoals de Haagse Post. Er gebeurde nooit iets tussen ons. Dat we allebei op mannen vielen bleek later pas. Die derde figuur pikten dan weer op voordat we ons keurig om vijf uur afmeldden bij de leiding.
Met Pieter had ik lange gesprekken als we allang in bed hadden moeten liggen. We verstopten ons in een hoekje van een studiezaal of in het oudemannenhuis, een kleine bibliotheek met versleten fauteuils. We spraken over relaties, over de boeken die we gelezen hadden en lazen elkaar gedichten voor die we zelf hadden geschreven. Op een avond werden we betrapt. We moeten bij de ‘regent’ komen, die ons ernstig ondervroeg. We moesten zelfs de gedichten laten zien die we aan het bespreken waren; die gingen wel over duistere verlangens niet over erotische dromen of platte seks. We moesten beterschap beloven wat we deden, maar we hielden ons niet aan de gemaakte afspraken.
Er werd van sommige jongens gefluisterd dat het flikkers waren, maar enig bewijs ontbrak. Dat gerucht ging ook over een van de assistenten die een kamer had op de eerste verdieping. Een jongen leraar van de kweekschool die toezicht moest houden in de studiezalen. Een knappe man vond ik, met een klein baardje. Vaak keek ik indringend naar hem, maar hij keek nooit terug.
Het oude schoolgebouw van De Klokkenberg, hoog boven de Waal, vlak voor de sloop in 1972.
In mijn eerste jaar kwamen we eigenlijk nooit op de zolders. Daar huisden de vijfdejaars in hun kotjes. Met één van hen, een student uit Limburg, had ik wel eens een gesprek. Hij nodigde me uit op zijn kamertje en schonk me, in een theekopje, jenever in. Nu gaat het gebeuren dacht ik hoopvol, maar er gebeurde niets. Hij las stiekem De Waarheid en vertelde me over zijn passie voor politiek.
De opwinding verdween dus al gauw, ik werd wel dronken en misselijk.
Kalfjes 
Een trieste overPIJNzing met dito weekendweer; alhoewel … theekopjes met Genever ;-))
LikeLike
Met veel interesse gelezen. Ben zelf kweekschoolleerling geweest op de RK Magister Vocat in Amsterdam. Er was wel een homo-erotisch sfeertje onder jongens. Na de kweekschool bleken er vijf praktizerend homo te zijn (bleek op een reunie).
NB. Zo’n foto in pak heb ik ook; we gingen in colbert en pantalon, met stropdas, of keurige sweater naar school en de hospiteerscholen. Een colltrui was op het randje….
LikeLike
O, ja, die tijd….. De directrice van het meisjesinternaat komt in haar volle omvang weer in mijn herinnering naar boven.
LikeLike
De Klokkenberg.. dat is nu een BO achter de school waar ik tegenwoordig lesgeef. Een school die overigens tijdelijk tegen de vlakte ligt wegens ingrijpende innovatie (Canisius College). Dat was een Jezuïeten-onderneming heb ik me laten vertellen (Ik kom uit het Noorden – internaten en / of katholicisme is me niet eigen). Die sfeer hangt er trouwens nog steeds wel een beetje; de zelfredzaamheid en de vanzelfsprekendheid waarmee we als modern personeel nog steeds geacht worden ons breed op te stellen. Hoewel de echte oude garde inmiddels verdwenen is…
LikeLike
Pingback: Natuurlijk | Kalfjes
wat toevallig, kijk bij klokkenberg en zie de foto met bekenden uit die tijd. ik zat ook in die tijd op het internaat. Herken de gezichten en het verhaal! kijk of ik nog foto’s heb. die zal ik je toesturen als je belangstelling hebt
LikeLike
Wat leuk dat je op mijn blog aangekomen bent, Simon uit Goes. Graag contact via de email: wkalb@mail.com
LikeLike
Dag Simon – uit Goes – Wat leuk dat je op mijn blog bent beland. Ik herinner me jou nog goed. Graag contact wkalb@mail.com
LikeLike
via de klokkenberg je gevonden. ben zeer benieuwd hoe het verder met je is. Ga op zoek naar wat ik heb en maak contact via je mail.
LikeLike
Toen het nog een jongensinternaat was, heeft mijn grootmoeder hier gewerkt als kokkin. Rond 1910?? Haar naam was: Jaantje Aalbers
LikeLike
Maar bijna1 jaar zat ik er als 14-jarige jongen in 1962. Ik leerde aan de MULO maar werd van die school geschopt omdat ik per ongeluk de jurk van het meisje dat voor mij zat in brand stak. Ik zocht vaak naar munitie dat in het stuk bos nog te vinden was achter het sportveld. Daar zaten kleine staafjes in die ik op school gebruikte als stinkbom. Toen het staafje aan mijn vinger bleef hangen, probeerde ik het eraf te schudden maar kon het staafje niet meer vinden op de grond tot het meisje haar jurk zag smeulen… oeps….
Ik was sowieso ook op school al de grootste lastpost omdat ik een keer samen met een meisje verdwaald was tijdens een speurtocht tijdens een fietsschoolreisje ergens in een bos. Hierdoor kwamen we samen te laat op de afgesproken plaats bij het restaurant en daar maakte men natuurlijk een enorm kabaal om… We hadden alleen maar gezellig even zitten babbelen maar werden beiden meerdere keren zwaar verhoord. Ik was nog helemaal niet toe aan meer en begreep de ophef niet zo goed. Dus… met dit 2e voorval was het: “Eruit jij… van school af”….
En zo kon ik mijn verhaal gaan vertellen aan broer Konijn… de adjunct van het Klokkenberg internaat. Zijn echte naam weet ik niet meer maar hij belde mijn pa en die haalde mij op. Ik lag dat jaar op slaapzaal 6 en er was ook een Surinaamse Jongen met de naam Rudi die enorm lenig was. Hij liep naar de muur van de slaapzaal en dan 2 – 3 stappen tegen de muur omhoog om dan met een salto weer netjes met zijn voeten op de grond te komen. Vele jaren later liep ik hem tegen het lijf in Etten-Leur, waar ik nu nog steeds woon. Rudi woont in België, het gaat hem eindelijk goed nu.
Nee… saai kon ik het er echt niet vinden… Ik kreeg wel enorm vaak straf en soms een heel weekend verblijven in de douches waar ik met niemand mocht spreken, ook niet als er even wat eten werd gebracht. Op een avond was er een feest. De meisjes van de meisjesschool waren uitgenodigd. Met smoesjes hebben we alle toezichthouders naar de grote zaal laten komen waar we toen de deuren met shawls hebben dicht gebonden… Nou… toen ging dus even echt het dak eraf… 😊
Toen ze erachter kwamen dat de Franse kerk ook een achteruitgang had en we rokend werden betrapt in het cafétje om de hoek daar, vond ik het niet meer zo leuk en deed ik er veel aan om van het internaat gezet te worden. Broer Konijn had dat helaas in de gaten dus hij liet dat niet toe en verzwaarde mijn straffen
Met de docenten van de Mulo kon ik het eigenlijk heel goed vinden. Ze verwende me met een heel erg mooi rapport waardoor, ik het jaar verder kon op Havoniveau.
Ik zou het leuk vinden om nog wat meer oude foto’s te zien hier
joop@bambelt.nl
LikeLike
Wat een verhalen!
LikeLike
Tja Wllm, en ik heb het nog erg kort gelaten maar je mag het er ook uithalen hoor..
Geen probleem
Groet je, Joop.
LikeLike