Henk de Wijn was nog steeds vol van de cruise die hij had gemaakt. De reis had zijn leven veranderd, zei hij. Aan boord had hij kennis gemaakt met een aardige Amerikaanse vrouw. Zijn gebrekkige kennis van het Engels stond een vlotte conversatie in de weg, maar ze hadden toch veel met elkaar gelachen. Opeens zag hij weer mogelijkheden om het leven wat zonniger tegemoet te zien, wie weet kon hij nog wel eens aan een nieuwe relatie beginnen. Hij liet me een verfrommeld briefje zien met daar op een telefoonnummer en een adres van de vrouw uit Arizona. Hij stopte het weer terug in zijn portemonnee. We zaten bij hem thuis, een eenvoudige flat met uitzicht op een parkeerplaats.

Eerst moet er dan nog wat oud-zeer worden opgeruimd. Zo wil Henk nu echt zijn scheiding afronden. Via ‘makkelijkscheiden.nl’ had hij voor weinig geld een advocaat ingehuurd. Zijn ex was benaderd en die wilde de zaken nu ook wel eens geregeld hebben, vertelde hij.  Het zou allemaal zonder veel problemen en voor weinig geld kunnen want kinderen hadden ze niet. Ja, hij had een zoon uit een eerder huwelijk maar die stond hier buiten. Diens foto stond op de vensterbank, een wat bleke jongen met een matje.

Maar, zo vertelde Henk, hij had iets stoms gedaan. Hij vertelde het een beetje besmuikt. Hij had nog altijd een sleutel van hun  gezamenlijke woning in de Kraaienstraat. Al jaren niet meer gebruikt, want wat moest hij in die woning. Maar vorige week bedacht hij opeens dat zijn oude LP’s nog steeds bij haar in de berging stonden en zijn oude pick-up. Die wilde hij terug hebben. Dus ging hij vorige week poolshoogte nemen. Voor de zekerheid belde hij eerst aan, maar er was niemand thuis. Het zag er donker en verlaten uit in de woning; hij had van kennissen gehoord dat ze meestal bij haar nieuwe liefde was en deze woning aanhield, dan kreeg ze een hogere uitkering. Het was netjes in het huis, alsof er pas was schoongemaakt. In de berging vond Henk de plastic krat met zijn oude LP’s en ook de oude platenspeler stond er nog steeds. En daarnaast een laptop die hij nooit gezien had, in een doos. Ook die nam hij mee, want zijn eigen computer stamde nog uit het jaar nul.

Thuis bleek dat hij een versterker nodig had om zijn platen te kunnen draaien, die zou hij nog wel eens op de kop tikken, de hele boel stond nu op zijn zoldertje. ‘Maar Willem, die laptop kon ik wel aansluiten. Dat ding was nog helemaal niet zo oud, ik kreeg hem makkelijk aan de praat. Er stonden allemaal dingen op van die vriend van mijn ex. Ook een heleboel foto’s. Niet gewoon hoor, maar smerige foto’s van blote vrouwen, je begrijpt wel wat voor foto’s. Wat moet ik daar nou mee?’

Ja, wat doe je daarmee? ‘Gewoon terugzetten dat ding. Doen alsof er niets gebeurd is’, was mijn advies. ‘Die computer is niet van jou Henk, je kunt problemen krijgen als ze er achter komen. Wat er op staat is niet jouw zaak, gewoon doen alsof je het nooit gezien hebt. De hele zaak vergeten. Doe de laptop weer in die doos, zet hem neer waar je hem hebt gevonden en gooi de sleutel weg.’

En zo reden we gisterochtend in de oude Volkswagen van Henk naar de woning in de Kraaienstraat. Ik belde aan om te zien of er iemand thuis was. Geen mens te bekennen. Henk kwam de auto uit met de doos in zijn hand en ging naar binnen. Ik wachtte buiten. Even later kwam hij al terug en trok opgelucht de deur achter zich dicht.
Alweer een probleem opgelost.

Over de cruise van Henk: Een prettig probleem http://wp.me/p1MauM-1di