wou en wouden – over de verleden tijd van willen

Afbeelding‘Hij wou heel graag mee’ stond er in de tekst. ‘Komt dat van het werkwoord wouden’, vroeg een cursist. Opnieuw raakten we verstrikt in de verleden tijd van een sterke werkwoord.
Hoe zit het ook alweer, vroeg ik me af: willen – wilde – gewild. Dat lijkt een zwak werkwoord, inderdaad: ik wilde dat niet of wij wilden iets anders, dat klinkt me goed in de oren. Maar er bestaan toch ook vormen als ik wou, wij wouden, analoog aan ‘ik zou’ en ‘wij zouden’?

Tijd om Onze Taal Advies te raadplegen. Het werkwoord willen valt in  de categorie onregelmatige werkwoorden. De verleden tijd heeft twee vormen die allebei goed zijn: ik wilde en ik wou. In het meervoud: wij wilden, wij wouen.

Die laatste vorm verbaast me. Nooit gehoord en nooit in die vorm gebruikt. Op internet blijkt dat veel taalgebruikers hier onzeker worden. Is ‘wij wouen’ wel goed Nederlands, is het ouderwets, is het dialect? Nee, het mag dus, maar mijn voorkeur gaat toch duidelijk uit naar de vorm: wij wilden dat niet. Dat is duidelijk, leidt niet tot misverstanden. En wouden vind je ver weg, in Duitsland bijvoorbeeld.

Zie ook: Die boot vaarde helemaal achteraan http://wp.me/p1MauM-1dv

Over Wllm Kalb

schrijver, lezer, docent - focus: taal, geschiedenis, fotografie, Duits(land), muziek en films uit de jaren '20 - '50
Dit bericht werd geplaatst in Feiten en meningen en getagged met , , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

5 reacties op wou en wouden – over de verleden tijd van willen

  1. cornutus zegt:

    Hee Wllm, jij hebt toch een tijd in Rotterdam gewoond? Daar moet je wouwen wel gehoord hebben?

    Like

  2. Wllm Kalb zegt:

    Inderdaad, maar het gekke is dat je als leerling dan gecorrigeerd werd > ‘wilden’ is de correcte vorm. De juffen wisten daar in 010 dus ook niet goed wat goed en wat fout was.

    Like

  3. Ximaar zegt:

    Wou(w)en ken ik wel maar gebruik ik nooit. Ik zil en zij zilden is daarentegen nog unieker. 🙂

    Like

  4. Walter zegt:

    Ondanks mijn HBS verleden, worstel ik soms nog steeds met de Nederlandse taal. ( Ben nu doodsbang hier, op jouw blog een schrijffout te maken…) Vooral een logische zin opbouw (woord wordt fout bevonden door auto-correctie, verbeterd, want het blijken 2 woorden te zijn) gaat mij vaak moeilijk af. Vooral bij het teruglezen denk ik dan; Gut, ( gut werd goedgekeurd!) ik blijf vastzitten in mijn eigen zin! Gelukkig kan ik goed relativeren en blijk ik humor te hebben…Vooral met dat laatste kan je veel onder tafel schuiven, of was het ’t vloerkleed???

    Like

Plaats een reactie