Er zijn van die woorden die je lang niet gebruikt en dan opeens weer bovenkomen. Ik had dat met ‘akkefietje’: een kleine, vervelende kwestie, iets wat nog opgelost moet worden. Een raar woord eigenlijk met die twee voornamen Akke en Fietje, dacht ik meteen.
Zou iemand dat zomaar bedacht hebben als een grap, of stamt het uit de duistere middeleeuwen en heeft het woord een Oud-Germaanse of Keltische oorsprong?

De etymologen weten het ook niet goed. Het woord akkefietje wordt voor het eerst genoteerd in 1836, redelijk laat dus. Een mogelijke verklaring is dat het woord is afgeleid van aquavit, brandewijn. Er is een zekere klankovereenkomst en te veel brandewijn kan leiden tot grote of kleine conflicten, akkefietjes.
Of het zo gegaan is? Dat blijft een van de raadselen van de Nederlandse taal.