Duitsland mag weer, we vinden de Duitsers weer aardig. Sinds de val van de muur gaan er jaarlijks meer Nederlanders naar Duitsland op vakantie, sturen we ze niet meer de verkeerde kant op (‘Do ist der Bahnhof’), eisen we onze fiets niet meer teug. We drijven handel als vanouds, gaan mondjesmaat weer Duits leren. Maar dat wil nog niet zeggen dat we de Duitsers kennen, dat alle clichés zijn verdwenen.
De nieuwe, vergrijzende fusieomroep Avro/tros waagt een poging om dieper door te dringen in de Duitse ziel en wil meteen een nieuwe doelgroep aanboren: de jongeren van Nederlands 3. Dan moet je dus niet uitzoeken hoe het allemaal zit, geen feitjes of weetjes, maar je maakt ‘leuke’ televisie met aantrekkelijke presentatoren. Geen lastige economische thema’s (bah, moeilijk!), maar richt je je simpel op zaken als seks, zuipen en wat misdaad. Dus: een bordeel en wat schimmige hippies in Berlijn, het Oktoberfest in München en een opname van Tatort in Münster. Leuk toch. En dan geeft het niet dat de interviewers nauwelijks Duits spreken, de kijkers begrijpen toch wel wat we bedoelen. Elk item liefst zo onbenullig mogelijk, als de makers het leuk vinden, vinden de kijkers het ook wel leuk. Televisie is amusement en zo kan je tenminste om de Duitsers lachen. Televisie tussen de schuifdeuren, knullig, amateuristisch, beschamend. Volgende week weer, woensdag 21.15.
Als vijftigplusser mag ik me natuurlijk helemaal niet bewegen op Nederland 3, laat staan er een mening hebben, maar daar trek ik me dus niets van aan. Op Nederland 2 was tegelijkertijd een echte documentaire te zien ‘Land van Aankomst’ van René Roelofs en Paul Scheffer, uitgezonden door ntr/ikon. Wat een research, wat een prachtig beeldmateriaal wat een liefde voor het onderwerp. Wat een verschil met die flauwekul over Duistland.
Nog twee afleveringen te gaan. http://programma.ntr.nl/10596/land-van-aankomst
Kalfjes 
Ik ben benieuwd. Die uitzendingen ga ik zoeken op uitzendinggemist.
Werken voor een Duits bedrijf is trouwens een uitstekende manier om onze buren te leren kennen.
LikeLike
Ik kijk de laatste tijd vaker naar de Duitse tv dan de Nederlandse… NDR in het bijzonder.
Talkshows die talkshows zijn (P&W/RTL eat your heart out) en ook nog ergens over gaan. Documentaires met beelden als in Nederland van boven maar met heerlijk rustig en deskundig commentaar. Kookprogramma’s die ver uitstijgen boven de rotzooi die de commerciëlen brengen. Een verademing.
LikeLike
Alles moet hier snel, leuk (wat zeg ik, hilarisch!) en oppervlakkig. Vooral geen diepgang. Bij de commerciëlen heb ik niets te zoeken. Ook de publieke omroep maakt er tegenwoordig vaak een potje van. Uitwijken naar het buitenland is een goede optie.
LikeLike
Pracht reportage. Wel gênant die ronselaar in Marokko…
LikeLike
De Duitse publieke zenders (ARD, ZDF, WDR, NDR etc.) brengen elke dag prachtige programma’s over Duitsland en de rest van de wereld. Ideaal voor wie zijn wereldbeeld wil verbreden en zijn talenkennis opvijzelen. Of het helpt? -Ik ben in ieder geval met vlag en wimpel geslaagd voor een (digitale) Duitse inburgeringscursus 🙂
LikeLike
Helaas een gemiste kans. De presentatoren zijn vrijwel alleen maar uit op extreme zaken als sex, rechtsradicalen en gigantisch hete curryworst. En natuurlijk het opperste cliché; het Oktoberfest. Mensen blijf naar NDR en WDR kijken (als je het Duits enigszins machtig bent) en geniet van hun ECHT goede programma’s.
LikeLike
Zo is het maar net. Helaas zullen veel jonge kijkers het met deze oppervlakkige programma’s moeten doen die alleen maar vooroordelen bevestigen. De twee laatste uitzendingen waren gelukkig
iets beter.
LikeLike