De zon schijnt. Het vriest nog licht, er staat geen wind. Heerlijk wintersportweer dus. Kater Joschka wil naar buiten, hij vindt het prachtig als ik vanuit het geopende badkamerraam naar hem kijk en hem aanmoedig. Hup Joschka! Met een vlot huppeltje rent hij met opgeheven staart naar de schuur, kruipt tussen de struiken door naar een grote den die op de grens van de tuin van de buren staat. Behendig klimt hij naar boven en balanceert dan op een dunne tak naar voren zodat hij mij kan zien en ik hem.
Twee eksters hebben het ook opgemerkt. Luid schreeuwend proberen ze die rode doerak angst in te boezemen. Ze komen vlak bij. Prachtig vindt Joschka het. Hij blijft loeren, klimt zelfs nog hoger. De eksters blijven krijsen, andere vogels zoeken de grote kastanje op en bekijken het gedoe vanaf een veilige afstand. De eksters geven niet op, Joschka blijft lekker zitten. Zijn staart blijft heen en weer zwiepen; eindelijk gebeurt er eens wat! Echt dichtbij komen de vogels toch niet. De takken bewegen gevaarlijk op en neer, maar de poes blijft lekker zitten. Dan geven de vogels het op en vliegen nog steeds met veel kabaal naar een grote boom verderop. Joschka blijft lekker in het zonnetje zitten tot hij er genoeg van heeft en komt dan rustig naar beneden.
Nu ligt hij alweer een uurtje op zijn kussen bij de verwarming. Dromend van boze eksters?