De benoeming van prins Jaime de Bourbon, zoon van prinses Irene, tot ambassadeur bij ‘de Heilige Stoel’ zoals dat nog altijd heet, drukt ons met de neus op de feiten. Nog altijd heeft Nederland naast de gewone ambassade in Rome (voor Italië en San Marino) nog een ambassade in die stad, namelijk voor het Vaticaan.

In een tijd van bezuinigingen en de roep om minder overheid vraag ik me af waarom niemand oppert deze aparte ambassade maar eens op te heffen. Nog niet lang geleden gingen er stemmen op om het aantal ambassades flink te beperken, met name in Afrika zou Nederland zich minder moeten laten zien. Maar dichter bij huis zijn er wel meer posten die we kunnen schrappen, waarom is er een ambassade in Andorra, in Monaco, in Liechtenstein?

De ambassade bij het Vaticaan leidde in 1925 al eens tot een kabinetscrisis. SGP-voorman ds. Gerrit Kersten was tegen het vestigen van een ambassade bij de Paapse vorst en kreeg de andere protestantse partijen mee. Het was koningin Wilhelmina die er in 1944 voor zorgde dat Nederland weer vertegenwoordigd was bij de heerser over 44 hectare van de de stad Rome. De machtige katholieke kerk was kennelijk wel een ambassade waard. Vreemd, we hebben toch ook geen ambassadeur bij de Islam en het Boeddhisme?

Niet de SGP maar D’66-er Lousewies van der Laan was het die zich tien jaar geleden tegen deze ambassade uitsprak, maar nu blijft het opmerkelijk stil. Op de site van de overheid is wel te vinden dat beide ambassades nu gebruikmaken van één ambassadegebouw in de Via Michele Mercati. Dat scheelt dan weer.