een woud aan irissen –
bleke stammen
spits, vol kracht
omhoog gericht
bloeien willen ze,
open, tonen
hun tere pracht
het mooiste blauw,
bijna paars
naar het licht gekeerd
hoog boven het tere groen
een subtiele tekening
tooit het geraffineerde kleed
een bevestiging van
levenskracht
van hoop en voorjaar,
warmte en genegenheid.
ja mooi hoor!
LikeLike
Prachtig, zowel beeld als gedicht. Echt jouw kleur, hè?
LikeLike
nou ken ik toevallig een schilder, …..
LikeLike