De eindexamens zijn weer begonnen. Spanning bij de leerlingen maar ook bij de docenten. Het nakijken van het vwo-examen Nederlands is een enorme klus, zo heb ik ervaren begin jaren tachtig, toen ik als docent werkte bij een Lyceum in Amsterdam. Er waren richtlijnen, maar die waren nogal vaag, veel hing af van jouw oordeel; welk cijfer kreeg de leerling voor het lastige onderdeel samenvatting.
Gelukkig was daar altijd nog de tweede corrector die het werk van al jouw leerlingen nog eens nakeek. Daarna ging je je dan rond de tafel zitten om samen het eindcijfer vast te stellen. Bij het beoordelen van het werk was het alsof die tweede corrector altijd over je schouder meekeek. Je kon niet sjoemelen, je moest echt proberen om zo objectief mogelijk tot een cijfer te komen, hoe lastig dat ook was.
Mijn eerste tweede corrector was een wat knorrige oudere docent van een gerenommeerd gymnasium die de regels van het nakijkformulier wel erg streng uitlegde. Hij had al mijn leerlingen een halve punt minder gegeven, ik had daarentegen in een aantal gevallen zijn leerlingen zelfs een heel punt meer gegeven. Het eindberaad duurde lang, maar we werden het uiteindelijk wel eens, we deden allebei wat water bij de wijn en hadden het nog lang over de opzet van het examen en het nut van het maken van een samenvatting.
Met mijn volgde tweede correctoren was ik meestal sneller klaar, de verschillen waren niet meer zo groot, ik merkte dat ik zelf strenger werd en beter wist waar je op moest letten. Het laatste jaar dat ik op het lyceum werkte, was mijn tweede corrector een collega van een scholengemeenschap in Amsterdam. Dat was makkelijk, want in de jaren daarvoor moest ik steeds naar plaatsen als Hilversum, Haarlem en Zaandam.
Nico heette hij vertelde hij meteen toen ik telefonisch contact met hem had. Hij zou het werk van zijn klas bij me langs komen brengen. Hij kwam rond half acht op een mooie avond in juni. Ik zat buiten op het stoepje in de avondzon en vroeg natuurlijk of hij nog even wilde blijven zitten en bood hem een glas wijn aan. Het klikte meteen en al snel had ik door dat hij ook van de mannen was. We hadden een aantal gemeenschappelijke kennissen en het werd laat die avond, het was al donker toen hij op de fiets verdween en nog helemaal naar de Bijlmer moest.
Hij had het werk goed nagekeken, er waren geen opvallende verschillen, ik vermoedde dat het slotberaad gauw gepiept zou zijn. Ik zou naar hem toekomen in de Bijlmer. ‘Kom maar om een uur of negen’, had hij gezegd. Ik moest even zoeken want die nieuwe wijk van Amsterdam kende ik nauwelijks. Ik was met de auto die ik in de parkeergarage van zijn flat kwijt kon.
Nico had een grote flat op de vierde verdieping. Het was opnieuw mooi weer, hij nodigde me uit om eerst op het balkon om een biertje te drinken. We hadden het over ons werk, over het wonen in de Bijlmer tegenover het wonen in de binnenstad. Het begon al te schemeren toen we naar binnen gingen om aan het werk te gaan. Hij schonk nu witte wijn en we bogen ons over het examenwerk. We waren het al snel met elkaar eens, er waren slechts enkele kleine verschillen, die middelen we.
‘Kom nog even op het balkon zitten’, zei Nico en opnieuw schonk hij witte wijn in en ik zei geen nee. Ik dacht niet aan de terugrit naar de stad, en liet me inschenken. Hij had een leuke kop deze Nico en hij kwam opvallend dicht bij me zitten, onze benen raakten elkaar. Al snel lag zijn hand op mijn bovenbeen en na nog een glas wijn verdwenen we naar de slaapkamer.
De volgende ochtend moesten we vroeg op. De wekker stond op half zeven. Ik had nauwelijks geslapen in dat vreemde bed met die vreemde meneer naast me. Het ontbijt sloeg ik over, ik wilde naar huis, om negen uur moest ik alweer op school zijn. Nico moest nog eerder op zijn school zijn omdat de inspectie die ochtend langs zou komen. We namen vluchtig afscheid en met een lichte kater stapte ik in de auto, het was nog stil in de stad. Toen ik de auto parkeerde voor ons huis vroeg ik me af of er in al die examenreglementen iets stond over de relatie tussen eerste en tweede corrector. Zou seks verboden zijn? Op school heb ik er nog even naar gekeken, maar ik kon niets vinden.
Dit is een heel leuk stukje!
LikeLike
als je een hond wil slaan, vind je wel een stok, dus dat zoeken is in dit geval een beetje overbodig…
LikeLike
Ben gelukkig niet geslagen, geen hond die zoiets vermoedde.
LikeLike