Vrijwel verdwenen: de felicitatiedienst

SFA002008517Vanaf 1957 reden er in Nederland kleine autootjes rond met daarin in stewardessenuniform geklede dames die langs gingen bij stellen die binnenkort gingen trouwen. Ze hadden een felicitatiedoos bij zich met daarin leuke dingen voor de mensen, zoals tijdschriften – waarvan verwacht werd dat je er op zou abonneren – proefmonsters van allerlei producten, maar ook informatie over verzekeringen en spaarregelingen.

Als je in ondertrouw ging, hing bij de ingang van het stadhuis een mededeling in een vitrine met al jouw gegevens: naam, toenaam en adres. Vaak nam de lokale krant die informatie ook nog eens over. De bedoeling ervan was dat mensen die bezwaar hadden tegen dat huwelijk dat kenbaar konden maken, bijvoorbeeld omdat een van de partners al getrouwd was. Maar bigamie kwam eigenlijk nooit voor. De felicitatiedienst stond gauw klaar met een opschrijfboekje om de gegevens te noteren en de hostessen op pad te sturen. Pas begin jaren negentig is die verplichte aankondiging van een voorgenomen huwelijk geschrapt, privacy werd belangrijker.

P&W getrouwdAfgelopen vrijdag hebben wij, mijn vriend Peter en ik, onze al zesenveertig jaar bestaande relatie formeel laten registreren. Het was een vrolijke, kleine plechtigheid. We beschikken nu over een echt trouwboekje, maar geen stewardess gezien die ons kwam verassen met een pot rinse appelstroop. Tegenwoordig moet je je via een website je opgeven om een verrassingspakket van de plaatselijke middenstand te ontvangen.De dames dragen ook geen uniform meer.

Toch was het een mooie vorm van direct marketing. Je had te maken met een strak geformuleerde doelgroep die nog geen tijd had gehad om een eigen merkvoorkeur te ontwikkelen. En eenmaal aan de Douwe Egberts koffie betekende vroeger een levenlang DE-koffie, mèt spaarpunten. Ook zat je je leven lang vast aan een begrafenispolis en werden je boeken in heel veel losse afleveringen aangesmeerd, encyclopedieën, kookboeken, opvoedboeken die je nooit inkeek en waar je in feite heel veel geld voor betaalde.

Zie ook
Hoed met voile http://wp.me/p1MauM-qb
De scharensliep http://wp.me/p1MauM-18G
De piepende snijbonenmolen http://wp.me/p1MauM-zR
De knipperbol http://wp.me/p1MauM-HH

 

Over Wllm Kalb

schrijver, lezer, docent - focus: taal, geschiedenis, fotografie, Duits(land), muziek en films uit de jaren '20 - '50
Dit bericht werd geplaatst in Feiten en meningen en getagged met , , , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

4 reacties op Vrijwel verdwenen: de felicitatiedienst

  1. Fenny zegt:

    Jullie zien er uit als een mooi stel samen en van harte gefeliciteerd Willem!
    Die felicitatiedienst kwam ook als je moeder werd.

    Like

  2. Wieneke zegt:

    Van harte proficiat. Toch een mijlpaal, niet? Die dingendoos heette toen trouwens ‘de blije doos’. 🙂

    Like

  3. Walter zegt:

    Mooi, van harte gefeliciteerd, leuke mannen om te zien ook! 🙂

    Like

  4. Was een leuke en bijzondere baan.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s