Je hebt van die woorden waar je altijd een beetje om moet lachen. Weeromstuit is voor mij zo’n woord. Misschien omdat het rijmt op snuit. En het heeft ook iets recalcitrants, ‘ oh, doen jullie het allemaal zo? Nou dan doe ik het van der weeromstuit lekker helemaal andersom.’

ik ben bang dat ook dit een woord is dat geen lang leven meer beschoren is. Je hoort het nog maar zelden. Jammer, want het klinkt zo aardig, poëtisch bijna.

In mijn schoonfamilie was het de gewoonte om behalve een cadeautje voor een jarige ook altijd een kleinigheidje mee te nemen voor aanwezige broers of zussen. Dat kleine cadeautje heette het ‘ weeromstuitje’. Een mooie, goede gewoonte die snel weer in ere hersteld moet worden, inclusief die mooie naam, de weeromstuit!